Jak ukarać dziecko

Zawartość

• etapy
• Metoda 1 Naucz się inteligentnych strategii w dyscyplinie
• Metoda 2 Ustanowienie sprawiedliwych i skutecznych kar
• Metoda 3 Unikaj szkodliwych kar

Chociaż karanie dziecka nie jest jedyną rzeczą konieczną do zaszczepienia poczucia dyscypliny, jest to jego część. Umiejętność skutecznego ukarania dziecka, które popełniło błąd, ma fundamentalne znaczenie, aby uczynić go, pewnego dnia, dojrzałym i odpowiedzialnym dorosłym. Dziecko, które nigdy nie było nauczane różnicy między dobrem a złem, napotka trudności w szkole i w świecie pracy oraz prawdopodobnie w życiu osobistym. Nigdy nie jest za wcześnie, aby zacząć poprawiać swoje dziecko w uczciwy, ale skuteczny sposób.

etapy

Metoda 1 Naucz się inteligentnych strategii w dyscyplinie

1. 
   

   
   Bądź konsekwentny. Jest to chyba najważniejsza zasada dyscyplinowania dziecka. Ten nie ma szansy nauczyć się zasad, jeśli cały czas się zmieniają. Ważne jest, aby być konsekwentnym, zarówno dla dziecka, aby było dyscyplinowane, jak i uczyć go, jak postępować samodzielnie. Brak konsekwencji w sposobie karania dziecka lub pozwalanie mu na uniknięcie kary uczy, że czasami (lub zawsze) możliwe jest niewłaściwe zachowanie. Pamiętaj o tych wskazówkach, aby nauczyć się konsekwentnego karania dziecka.
2. Użyj tej samej zasady, aby ukarać dziecko za każdym razem, gdy źle się zachowuje. Nie zmieniaj arbitralnie reguły lub kary za określony rodzaj zachowania bez wyraźnego powodu.
3. Za każdym razem, gdy tak się dzieje, zauważ niewłaściwe zachowanie dziecka i ukaraj je, jeśli to konieczne. Nie ignoruj ​​jego złego zachowania, gdy ci to odpowiada.
4. Daj dziecku rozsądną karę od samego początku i trzymaj się jej. Nie przypisuj dziecku kary, a następnie zmień ją lub wymień na łatwiejszą. Nie pozwól dziecku uciec przed karą przez łzy lub spojrzenie pobitego psa.

5. 
   

   
   
   
   Zadaj bardzo jasne zasady. Twoje dziecko będzie się starało uniknąć niewłaściwego zachowania, jeśli nie będzie wiedziało, jakie jest złe zachowanie. Musisz dać ogólne wyobrażenie o tym, co jest dobre, a co złe w swoim dziecku, gdy tylko będzie wystarczająco duży, aby to zrozumieć. W tym celu musisz ustalić bardzo jasne zasady dotyczące tego, co jest dobre, a co złe, krótko wyjaśniając, dlaczego niektóre rzeczy są złe. Karaj swoje dziecko, gdy takie zachowanie się powtarza, i oczywiście przestrzegaj tych zasad.
   • Oczywiście zdolność twojego dziecka do zrozumienia, co jest dobre, a co złe, bardzo się zmieni z biegiem lat. Na przykład małe dziecko, które dopiero uczy się mówić, nie zrozumie kazania o nieniszczeniu własności innych osób przy podejmowaniu decyzji o narysowaniu na ścianie. W tym wieku wystarczy zwykłe „nie”, konfiskując w razie potrzeby oskarżonego.

6. 
   

   
   
   
   Kary muszą dotyczyć złego postępowania. Różne rodzaje przewinień muszą prowadzić do różnego rodzaju kar. Mały brak szacunku i nonsensy po raz pierwszy zasługują na wyraźne ostrzeżenie, podczas gdy rażący brak szacunku lub agresywne zachowanie wymaga poważniejszej reakcji. Rozsądnie wybieraj karę. Pamiętaj, że dziecko nie może być doskonałe, a popełnianie błędów pozwala mu się uczyć. Najważniejsze jest to, że dziecko rozumie, że jego zachowanie jest złe i nie może być tolerowane.
   • Karykaturalnym przykładem nieproporcjonalnej kary byłoby pozbawienie dziecka wychodzenia na miesiąc, ponieważ zapomniał przynieść papier do podpisania szkoły. Lepszym sposobem byłoby nie dać mu kieszonkowego, dopóki nie zwróci danego papieru.
   • Ważne jest również dostosowanie kary do wieku dziecka. Nie ma sensu pozbawiać dziecka trzech lat zwolnienia. Istnieją zasoby internetowe, które zawierają przykłady kar odpowiednich dla wieku dziecka. Nie wahaj się z nimi zapoznać.

7. 
   

   
   Bądź spokojny, ale stanowczy. Niektóre postawy twojego dziecka mogą naprawdę działać ci na nerwy, ale popadnięcie w czarny gniew nie będzie pozytywnym latem na dłuższą metę. Rodzicom, którzy nie potrafią kontrolować gniewu, trudniej jest podejmować logiczne, wyważone decyzje, jak najlepiej naprawić swoje dziecko. Lepiej unikać gniewu, by wyrazić swój punkt widzenia. Co więcej, złym jest nawyk gniewania dziecka. Jeśli zdenerwujesz się i będziesz krzyczeć na swoje dziecko wystarczająco często, aby uczynić z niego nawyk, twój gniew stanie się bez znaczenia dla oczu dziecka. Będziesz musiał postawić jeszcze bardziej zły aby twoje dziecko to zauważyło.
   • Dlatego mądrze jest kontrolować gniew, gdy dziecko źle się zachowuje. Jeśli na przykład dziecko złapie grę i zacznie cię nie szanować, zamiast spokojnie wyjaśniać: „Wiesz, że nie powinieneś ze mną rozmawiać w ten sposób. Skończyliśmy grać, możesz rozpocząć pracę domową. Zachowaj spokój, nawet jeśli twoje dziecko zareaguje gniewnie. Twoje dziecko nie powinno myśleć, że może łatwo sprawić, że będziesz kozłem.
   • Więcej informacji na ten temat można znaleźć na stronie „Jak zachować spokój”. Istnieje również wiele stron internetowych z poradami dla rodziców, aby być cichszym.

8. 
   

   
   Stań razem ze swoim partnerem. Rada, która jest stara jak świat edukacji, ale nie trochę się zestarzała, ma zapewnić wspólny front z partnerem w zakresie edukacji swoich dzieci. Oznacza to, że oboje rodzice muszą uzgodnić zasady dyscyplinarne i stosować je w ten sam sposób. Nieprzestrzeganie tej podstawowej zasady może powodować problemy. Rodzina, w której tylko jeden rodzic jest stanowczy w kwestii dyscypliny, zachęca dziecko do zwrócenia się do jednego z obojga rodziców, który jest najbardziej „rozluźniony”, gdy tylko coś pójdzie nie tak.
   • Znaczenie wspólnego frontu ogólnie maleje wraz z wiekiem. Większość dzieci w wieku dojrzewania rozumie, że ich rodzice mogą się nie zgodzić, jeśli jedno z nich się nie myli.

9. 
   

   
   Pokaż dobry przykład. Zawsze pamiętaj, że twoje dziecko uczy się najwięcej, obserwując cię. To, co mówisz swojemu dziecku, jest mniej ważne niż podany mu przykład. Obserwuj swoje zachowanie, kiedy jesteś ze swoimi dziećmi. Upewnij się, że jesteś uprzejmy, szczęśliwy, opiekuńczy, pracowity i produktywny, a twoje dzieci to zauważą.
   • Ważne jest także to, czego nie robisz. Nie róbcie przed dziećmi niczego, czego nie chcielibyście, aby robił przed wami. Dotyczy to gniewu, niedojrzałego zachowania i złych nawyków. Na przykład, jeśli podkreślasz znaczenie dobrych manier ze swoim dzieckiem, ale spędzasz każdy piątek wieczorem kłócąc się telefonicznie ze swoją starą matką z wieloma krzykami i przekleństwami, w rzeczywistości wysyłasz je swoim dzieciom że nie jest tak źle być lekceważącym, gdy ktoś cię denerwuje.

10. 
    

    
    Pamiętaj, aby nagrodzić swoje dziecko, gdy zachowuje się dobrze. Kara to tylko połowa pracy. Nie wystarczy stłumienie złych nawyków, musimy również zachęcać do dobra, takiego jak cierpliwość, życzliwość i praca. Kiedy twoje dziecko zachowuje się jak odważna i miła osoba, zachęcaj je, okazując mu uwagę i ciepło. Kiedy twoje dziecko jest przyzwyczajone do tego rodzaju leczenia, kiedy zachowuje się dobrze, samo wycofanie uczuć z niewłaściwych zachowań będzie karą samą w sobie.
    • Badania naukowe wykazały, że nie należy lekceważyć siły pozytywnego wzmocnienia. Jedno z badań wykazało, że techniki edukacyjne oparte na tej zasadzie odpowiadają niższemu odsetkowi zachowań aspołecznych i używania narkotyków w miarę dorastania dzieci.

Metoda 2 Ustanowienie sprawiedliwych i skutecznych kar

1. 
   

   
   Usuń uprawnienia. Jeśli chodzi o dokładną definicję tego, co stanowi dopuszczalną karę, czy nie, opinie rodziców są rozbieżne. Niektórzy rodzice mają bardziej surowe podejście niż inni. Chociaż nie ma jednego sposobu na dyscyplinowanie dziecka, oto sugestie w formie ogólnych wskazówek, które będą pomocne dla większości rodziców. Przykładem, który wydaje się odpowiadać wszystkim rodzinom, jest odebranie przywileju, gdy dziecko źle się zachowuje. Na przykład, jeśli oceny twojego dziecka spadną, ponieważ nie spędza on wystarczająco dużo czasu na odrabianiu lekcji, możesz odebrać mu prawo do grania w gry wideo w ciągu tygodnia, dopóki oceny nie wzrosną.
   • Żeby było jasne, usunięcie przywileju z dziecka może być karą, ale nie dotyczy to podstawowych potrzeb. Jeśli dopuszczalne jest pozbawienie dziecka telewizji lub uniemożliwienie mu na chwilę zobaczenia się z przyjaciółmi, pozbawienie go snu, zbilansowanego jedzenia lub przywiązania jest złym traktowaniem.

2. 
   

   
   Skorzystaj z techniki restytucji (zmuś dziecko do spłacenia ci).W prawdziwym świecie łamanie zasad ma konsekwencje. Kiedy dorosły robi coś złego, zwykle jest zobowiązany do spłacenia swojego długu w formie damende, dzieł użyteczności publicznej i tak dalej. Naucz swoje dziecko, że jego działania mają konsekwencje, zmuszając je do zresetowania kont. Ta technika jest szczególnie przydatna, gdy dziecko niszczy coś należącego do innej osoby. Na przykład, jeśli dziecko celowo nakłada farbę na stół w jadalni, dobrym przykładem kary jest rozebrać go, wyszlifować i polakierować, aby go przywrócić.

3. 
   

   
   Wyślij swoje dziecko do rogu (lub do jego pokoju), jeśli będzie z nim współpracować. Ten rodzaj kary nie jest jednomyślny. Dla niektórych jest to słaba i nieefektywna metoda edukacyjna, podczas gdy inni przysięgają. Niektórzy eksperci uważają, że stosując ją mądrze, technika ta pozwala niespokojnemu dziecku uspokoić się i zniechęcić do złego zachowania. Eksperymentuj, gdy Twoje dziecko ma niewielką wadę. Jeśli po krótkim czasie twoje dziecko wydaje się być w porządku, ta technika powinna z nim współpracować. Jeśli wręcz przeciwnie, wydaje ci się to jeszcze bardziej poruszone lub jeśli nie ma na to wpływu, lepiej rozważyć inną technikę.
   • Czas spędzony w kącie lub w jego pokoju musi zależeć od wieku dziecka i powagi tego, co zrobił. Dobrą zasadą dla drobiazgów (takich jak odpowiadanie, nie słuchanie itp.) Jest pozostawienie dziecka w kącie na minutę na rok.

4. 
   

   
   Wykorzystaj naturalne konsekwencje. Dorośli nie mogą sobie pozwolić na zawsze samolubne lub niekonsekwentne zachowanie. Jeśli osoba dorosła tęskni za pracą, aby grać w gry wideo w domu, może stracić pracę. Naucz swoje dziecko znaczenia miękkiej dyscypliny, pozwalając mu ponieść konsekwencje swoich działań. Innymi słowy, niekoniecznie uciekaj na ratunek, jeśli działa wbrew własnemu interesowi. Jeśli na przykład dziecko nie chce przestać się bawić, aby podejść do stołu, po prostu się go pozbądź, gdy skończysz jeść i odmów podania kolejnego posiłku. Takie podejście pozwala dzieciom rozwinąć samodyscyplinę, której będą potrzebować później, aby odnieść sukces w życiu.

5. 
   

   
   Podważ swoje dziecko. Dorastając, dzieci mają coraz więcej interakcji społecznych z rówieśnikami i zaczynają spędzać wolny czas z przyjaciółmi.Tymczasowo pozbawiając dziecko tych związków, zniechęcisz go do niewłaściwych zachowań, zwłaszcza jeśli uniemożliwisz dziecku uczestniczenie w ważnych dla niego wydarzeniach, takich jak przyjęcie urodzinowe lub przyjęcie urodzinowe. Jednak eksperci uważają, że ta technika nie działa na wszystkich dzieciach, tak jak postawienie dziecka w kącie. Kieruj się zdrowym rozsądkiem i zmień strategię, jeśli okaże się nieskuteczna.
   • Nigdy nie pozbawiaj swojego dziecka wyjścia zbyt długo lub na stałe. Zapobieganie nawiązywaniu przez dziecko wzajemnych przyjaźni może wpływać na jego zdolność do interakcji społecznych z dorosłością i jest formą znęcania się.

6. 
   

   
   Zmusz swoje dziecko do osobistego usprawiedliwienia, gdy popełni poważne przestępstwo. Chociaż nie zawsze myśli się, szczere i osobiste przeprosiny mogą mieć duży wpływ. Na przykład, jeśli twoje dziecko uszkodzi ogród sąsiada, rozmawiając ze swoimi przyjaciółmi, po prostu zmuszenie go do osobistego przejścia do domu sąsiada jest ważną karą. Możesz coś zmienić, zmuszając dziecko do spędzenia następnej soboty na przywracaniu ogrodu sąsiada.
   • Zmuszanie dziecka do seksu osobiście, gdy ktoś został skrzywdzony, nie jest tylko sposobem na ukaranie go przez zmuszenie go do spędzenia nieprzyjemnego czasu. Przygotowuje go także do dorosłego życia, w którym będzie musiał usprawiedliwić się swoimi błędami, jeśli chce utrzymać zdrowe relacje. Przeprosiny wykonane osobiście pomagają również postawić ego na zbyt dużym miejscu.

7. 
   

   
   Stosuj tylko lekkie i bezpieczne kary cielesne (lub nie używaj go wcale.Prawdopodobnie nie ma tematu dyscypliny, który wywołałby tyle dyskusji, co kara cielesna. Niektórzy rodzice uznają za zaszczyt nigdy nie podnosić ręki, podczas gdy inni przysięgają na dobre stare klapsy lub nawet klapsy w przypadku naprawdę niedopuszczalnego zachowania. Jeśli zdecydujesz się zastosować karę cielesną, naprawdę zarezerwuj ją na najpoważniejsze błędy. Jeśli staniesz się nawykiem, nie tylko będzie to miało mniejszy wpływ na dyscyplinę, ale możesz także nauczyć swoje dziecko, że można uderzać kogoś słabszego od ciebie.
   • Podczas gdy każdy rodzic decyduje, co jest dobre dla ich dziecka, badania pokazują, że niewłaściwe jest regularne stosowanie kary cielesnej. Kara cielesna w dzieciństwie wydaje się sprzyjać przestępczości nastolatków i agresywnym zachowaniom, a także problemom emocjonalnym w wieku dorosłym.

Metoda 3 Unikaj szkodliwych kar

1. 
   

   
   Nigdy nie bij dziecka. Nawet rodzice, którzy stosują karę cielesną, na ogół wyraźnie rozróżniają od czasu do czasu klapsy i brutalne bicie dziecka. Bicie dziecka nigdy nie jest dopuszczalne, wręcz uważa się je za nadużycie prawie na całym świecie. Maltretowanie dzieci wiąże się również z wyższym odsetkiem zaburzeń psychicznych w wieku dorosłym.
   • Ponadto niektóre formy przemocy mogą spowodować trwałe lub nawet śmiertelne obrażenia u dziecka. Na przykład potrząsanie gniewem małego dziecka może spowodować uszkodzenie mózgu, a nawet śmierć.

2. 
   

   
   Nie używaj przemocy psychicznej. Zupełnie możliwe jest znęcanie się nad dzieckiem, nie podnosząc nigdy na niego ręki. Zaniedbanie, puszczenie dziecka lub zastraszenie dziecka to inne sposoby na uszkodzenie życia emocjonalnego. Mimo że wychowywanie dziecka może być czasem trudne, tego typu zachowanie jest absolutnie zabronione. Jest nie tylko okrutne i niesprawiedliwe dla dziecka, ale może również prowadzić do poważnych problemów, od nadużywania alkoholu po używanie narkotyków i depresję. Poniżej znajduje się niewyczerpująca lista zachowań stanowiących formę nadużycia. Pełna lista jest dostępna na stronie American Humane Association.
   • Pozbawianie dziecka normalnych interakcji społecznych.
   • Słowne znęcanie się nad dzieckiem poprzez obrażanie, grożenie lub wyśmiewanie.
   • Terroryzuj dziecko, ponieważ nie może spełnić zbyt wysokich oczekiwań.
   • Celowo upokorzyć dziecko.
   • Kontroluj dziecko poprzez strach i zastraszanie.
   • Zignoruj ​​lub zaniedbuj podstawowe potrzeby dziecka.
   • Zmuszanie dziecka do zrobienia czegoś złego lub niezdrowego.
   • Odmawiajcie okazywania dziecku miłości, czułości i uczuć.

3. 
   

   
   Nie karaj za ciekawość dziecka. Dzieci są z natury ciekawi. Uczą się poprzez interakcję z otaczającym ich światem. Unikaj karania dziecka za przewinienie wynikające z prawdziwej ciekawości. Karanie dziecka za robienie czegoś, o czym nie wiedział, że jest zabronione, może nawet na dłuższą metę zachęcić do bania się nowych doświadczeń lub uczynienia zakazu jeszcze bardziej ekscytującym.
   • Na przykład nie karaj dziecka, które zadaje przyjacielowi pytania dotyczące seksu. W takim przypadku najlepiej poświęcić czas na dyskusję z nim, odpowiedzieć na jego pytania i wyjaśnić mu, że otwarcie rozmowy o seksie w miejscach publicznych nie jest zbyt dobrym pomysłem. Jeśli po prostu spierasz się bez odpowiedzi na jego pytania, sprawisz, że będzie to jeszcze bardziej ciekawe.

4. 
   

   
   Pamiętaj, że zbyt ścisła i surowa edukacja może mieć negatywne konsekwencje. Łatwo jest posunąć się za daleko, aby poprawić swoje dziecko. Unikaj za wszelką cenę nadwyżek w tym obszarze. Nieproporcjonalne oczekiwania wobec dziecka i zbyt surowe karanie go może wpłynąć na jego zdolność do prowadzenia zdrowego i szczęśliwego życia. Pamiętaj, że Twoim celem jako rodziców jest umożliwienie dziecku niezależności i odpowiedzialności. Nie chodzi o zmuszanie dziecka do życia dokładnie tak, jak dla niego wybrałeś.
   • Zbyt surowe nauczanie jest często nieskuteczne, ponieważ uniemożliwia dziecku naukę skakania. Jeśli dziecko jest stale poddawane karom i nierealistycznym wymaganiom zbyt surowego rodzica, nigdy nie nauczy się zaczynać od nowa.

5. 
   

   
   Bądź świadomy niebezpieczeństw wynikających z rozluźnionej i liberalnej edukacji. Z drugiej strony jest również łatwo (i prawdopodobnie łatwiej) popełnić odwrotną nadwyżkę. Odmawiając ukarania dziecka i pozostawiając mu brak szacunku, pozwolisz mu uwierzyć, że nie musi podejmować żadnego wysiłku ani zachowywać się, aby dostać to, czego chce. Przyjmując nawyk poddawania się kaprysowi lub okradaniu go za każdym razem, gdy zdarza się nieprzyjemna sytuacja, ryzykujesz zepsucie zdolności dojrzałego radzenia sobie z negatywnymi emocjami. Jednym słowem uczynisz zepsute dziecko.
   • Po raz kolejny ten rodzaj edukacji nie będzie dobrze służył Twojemu dziecku na dłuższą metę. Większość uczonych zgadza się, że zbyt pobłażliwe wykształcenie może stworzyć dorosłego, który będzie miał trudności z satysfakcją ze swojego życia i któremu brak będzie osobistej wartości.

6. 
   

   
   Uzyskaj pomoc w przypadku poważnych problemów behawioralnych. Niestety, niektórym problemom behawioralnym nie można zaradzić w normalnych ramach edukacji rodzicielskiej i mogą wymagać interwencji specjalisty. Niektórych problemów nie można (i nie należy) rozwiązywać przy użyciu zwykłych technik dyscypliny. Czasami wymagają leczenia, terapii lub korepetycji, których rodzice nie są w stanie zapewnić. Poniżej znajduje się lista problemów wymagających interwencji profesjonalisty.
   • Przestępczość (kradzież, wandalizm, przemoc itp.)
   • Używanie narkotyków
   • Inne uzależnienia (Internet, seks itp.)
   • Zaburzenia psychiczne lub emocjonalne (trudności w uczeniu się, depresja itp.)
   • Niebezpieczne zachowania (poszukiwanie ryzyka, zakupy na ulicy itp.)
   • Dostęp do gniewu lub przemocy