Jak rozpoznać infekcję wirusem HPV lub wirusem brodawczaka

Zawartość

• etapy
• Metoda 1 Rozpoznaj objawy
• Metoda 2 Zidentyfikuj HPV
• Metoda 3 Odwiedź lekarza
• Metoda 4 Zapobieganie infekcji wirusem brodawczaka

Wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) lub wirus brodawczaka ludzkiego odnosi się do ponad 100 różnych wirusów, z których większość to infekcje przenoszone drogą płciową (STI) zakontraktowane przez bezpośredni kontakt z błonami śluzowymi narządów płciowych. Jest to najczęstsza infekcja przenoszona drogą płciową, w której w pewnym momencie życia zarażonych jest około 80% kobiet. Niektóre rodzaje wirusa brodawczaka mogą powodować brodawki narządów płciowych zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet. Inne typy są potencjalnie odpowiedzialne za raka szyjki macicy i inne mniej znane nowotwory u kobiet, takie jak rak pochwy, odbytu i sromu. U mężczyzn i kobiet HPV może również powodować raka gardła. Rozpoznanie tej infekcji jest niezbędne do prawidłowego leczenia i leczenia. Niektóre formy wirusa brodawczaka są łatwo rozpoznawalne, ale inne wymagają diagnozy medycznej.

etapy

Metoda 1 Rozpoznaj objawy

1. Poszukaj brodawki. Brodawki są najbardziej oczywistym objawem HPV niskiego ryzyka. Występują w postaci małych guzków, płaskich zmian lub małych wypukłości na skórze. Często są pogrupowane i mogą pojawić się w kilka dni lub miesięcy po zakażeniu.
   • U kobiet brodawki narządów płciowych często pojawiają się na sromie i wargach. Mogą jednak pojawić się również wokół odbytu, pochwy lub szyjki macicy.
   • Szczepy HPV niskiego ryzyka mogą również powodować zmiany wokół szyjki macicy, ale ogólnie nie prowadzą do rozwoju komórek rakowych.

2. 
   

   
   Naucz się wykrywać HPV wysokiego ryzyka. Wysokie ryzyko HPV rzadko wiąże się z objawami, chyba że rozwinęło się w zaawansowanego raka. Dlatego ważne jest coroczne badanie miednicy u ginekologa. Te ostatnie będą w stanie wykryć problemy, zanim przejdą one w stadium rakowe lub przedrakowe. Niektóre z zaawansowanych objawów HPV, które mogą powodować raka szyjki macicy, obejmują:
   • nieregularne krwawienie lub plamienie między miesiączkami lub po stosunku;
   • nieregularne cykle miesiączkowe;
   • zmęczenie;
   • utrata masy ciała lub apetytu
   • ból pleców, ból nóg lub ból miednicy
   • obrzęk jednej nogi
   • dyskomfort pochwy
   • nieprzyjemne zapachy z pochwy

3. 
   

   
   
   
   Przetestuj pod kątem innych nowotworów. HPV wysokiego ryzyka powoduje głównie raka szyjki macicy, ale jest również odpowiedzialny za raka sromu, odbytu i gardła. Te nowotwory można wykryć wcześnie, jeśli regularnie poddajesz się badaniom lekarskim, stąd znaczenie regularnych badań przesiewowych.
   • W odsłoniętych obszarach (takich jak srom lub wokół odbytu) użyj otwartej dłoni, aby wykryć grudki, które mogą wskazywać na obecność brodawek narządów płciowych.
   • Jeśli uważasz, że jesteś w jakikolwiek sposób narażony na HPV, porozmawiaj ze swoim położnikiem i lekarzem rodzinnym. Poproś o badanie przesiewowe w kierunku potencjalnych nowotworów związanych z wirusem brodawczaka.

Metoda 2 Zidentyfikuj HPV

1. 
   

   
   Wykonaj test, aby określić typ HPV. Istnieje prawie 100 różnych wirusów uważanych za formę wirusa HPV. Z tych stu szczepów około 40 jest przenoszonych drogą płciową, a około 60 jest odpowiedzialnych za brodawki na obszarach takich jak dłonie i stopy.
   • Wirus brodawczaka, który nie jest przenoszony drogą płciową, zwykle kurczy się w wyniku kontaktu z ciałem (przenika do ciała przez skaleczenia lub otarcia na skórze) i objawia się jako brodawki wokół zakażonego obszaru.
   • Wirus brodawczaka przenoszony drogą płciową przenika do organizmu przez bezpośredni kontakt z narządami płciowymi lub przez kontakt ze skórą i narządami płciowymi. Zakażenia wokół ust lub górnych dróg oddechowych są spowodowane przez seks oralny. Występują w postaci brodawek, ale mogą również nie mieć żadnych objawów. Tylko badanie lekarskie może prawidłowo zdiagnozować HPV przenoszone drogą płciową.

2. 
   

   
   
   
   Spróbuj dowiedzieć się, czy jest to HPV przenoszone drogą płciową. Ogólnie, szczepy wirusa brodawczaka przenoszone drogą płciową dzielą się na dwie główne kategorie: HPV wysokiego ryzyka i HPV niskiego ryzyka.
   • Około 40 rodzajów HPV jest przenoszonych przez bezpośredni kontakt z błoną śluzową, tak jak w okolicy narządów płciowych. Tego rodzaju wirusy brodawczaka kurczą się łatwiej poprzez kontakty seksualne.
   • HPV wysokiego ryzyka to te przenoszone drogą płciową, u których istnieje większe prawdopodobieństwo wystąpienia poważnej choroby, takiej jak rak. Szczepy HPV wysokiego ryzyka obejmują HPV 16, 18, 31, 33, 45, 52, 58 i kilka innych szczepów. Szczepy 16 i 18 są odpowiedzialne za rozwój większości nowotworów szyjki macicy. Są to te, które są najczęściej wykrywane, ponieważ powodują około 70% przypadków raka szyjki macicy. Konieczne jest badanie lekarskie w celu zdiagnozowania HPV o wysokim ryzyku.
   • Szczepy HPV niskiego ryzyka to HPV 6, 11, 40, 42, 43, 44, 53, 54, 61, 72, 73 i 81. HPV 6 i 11 są najczęstszymi postaciami HPV niskiego ryzyka. i są to szczepy najczęściej związane z brodawkami narządów płciowych. Szczepy niskiego ryzyka rzadko powodują raka i nie są uwzględniane w procedurach badań przesiewowych.

3. 
   

   
   Oceń swoje ryzyko. U kobiet niektóre czynniki zwiększają ryzyko zachorowania na HPV. Ci, którzy mają wielu partnerów seksualnych, którzy mają osłabiony przez HIV układ odpornościowy, mają zaburzenia immunologiczne, są na leczeniu raka lub uprawiają seks bez zabezpieczenia, są bardziej narażeni na wirusa brodawczaka przenoszonego drogą płciową.
   • Dopasowanie czynnika ryzyka nie oznacza, że ​​kobieta ma lub nie ma HPV. Jest to po prostu wskaźnik, który oznacza, że ​​jest bardziej prawdopodobne, że zostanie narażony.

Metoda 3 Odwiedź lekarza

1. 
   

   
   Poddaj się testowi pap. Badanie Pap jest główną metodą stosowaną przez lekarzy do diagnozowania raka macicy lub zmian przedrakowych szyjki macicy. Jeśli wynik testu jest nieprawidłowy, lekarz może zdecydować się na wykonanie testu DNA wirusa brodawczaka, aby ustalić, czy wynik testu na obecność wirusa brodawczaka jest dodatni. Jednak niektórzy lekarze jednocześnie wykonują oba egzaminy.
   • Zaleca się wykonywanie badania cytologicznego co 3 lata u kobiet w wieku poniżej 65 lat, których poprzednie testy dały normalne wyniki. Jeśli wynik jest nieprawidłowy, lekarz zaleci odpowiednią rutynową kontrolę.

2. 
   

   
   Poproś o przetestowanie pod kątem HPV. Badanie HPV nie jest częścią rutynowych badań u kobiet, ale większość lekarzy kojarzy je z testem Pap. Jeśli uważasz, że istnieją powody, aby to zrobić, możesz poprosić o ich uzupełnienie oprócz testu Pap. Próbki do testu HPV pobiera się w taki sam sposób jak do testu Pap, pobierając komórki z szyjki macicy.
   • Zasadniczo badanie HPV jest zalecane tylko u kobiet w wieku powyżej 30 lat. Jest mało prawdopodobne, że lekarz poleci je młodszym pacjentom.
   • Wirus brodawczaka jest powszechny u młodych kobiet i większość szczepów jest eliminowana przez zdrowy układ odpornościowy przed wystąpieniem objawów lub powikłań. Lekarz może następnie zalecić inną metodę badań przesiewowych, taką jak badanie Pap, w celu ustalenia, czy konieczne są dalsze badania.
   • Do tej pory testy HPV zostały opracowane skutecznie tylko dla kobiet. Oznacza to, że kobieta nie może poprosić swojego partnera płci męskiej o zbadanie pod kątem czynnika ryzyka.

3. 
   

   
   Niech twoje brodawki zostaną zbadane. Jeśli zauważysz brodawkę, uszkodzenie lub guzek wokół genitaliów, natychmiast skontaktuj się z lekarzem. Umów się na wizytę, aby jak najszybciej zobaczyć brodawki lub podejrzane objawy.
   • Brodawki narządów płciowych często ustępują same i w zależności od konkretnych objawów lekarz może zalecić ścisłe monitorowanie bez dodatkowego leczenia.
   • Jeśli lekarz zaleci leczenie, prawdopodobnie wybierze leczenie miejscowe lub zdecyduje o zamrożeniu brodawek. Zapytaj, czy leczenie można zastosować w domu, czy też musi to zrobić lekarz.
   • Jeśli otrzymujesz leczenie brodawek narządów płciowych, zapytaj lekarza, co możesz zrobić, aby zapobiec infekcjom w tej części i zmniejszyć ryzyko wystąpienia brodawek w przyszłości.

4. 
   

   
   Zapytaj podczas corocznej kontroli zdrowia. Nie zapomnij zadać lekarzowi jakichkolwiek pytań na temat wirusa brodawczaka. Część kontroli obejmuje badanie sromu, pochwy i okolicy odbytu. Jeśli uważasz, że możesz być narażony na infekcje wirusem brodawczaka, powiedz swojemu lekarzowi, aby zbadał również te obszary.

Metoda 4 Zapobieganie infekcji wirusem brodawczaka

1. 
   

   
   Użyj prezerwatywy. Właściwie zastosowana prezerwatywa jest w 97% skuteczna przeciwko infekcjom przenoszonym drogą płciową. Powinieneś używać go na każdym stosunku dopochwowym lub odbytu i nosić ochronę jak zapora dentystyczna podczas seksu oralnego. Ważne jest, aby nauczyć się wkładać prezerwatywę.
   • Upewnij się, że w opakowaniu nie ma żadnych nacięć, otworów ani perforacji. Pamiętaj również, aby sprawdzić datę ważności. Unikaj używania przeterminowanej lub uszkodzonej prezerwatywy.
   • Ostrożnie otwórz opakowanie, aby lateks prezerwatywy się nie rozerwał.
   • Wyjmij prezerwatywę i chwyć ją za końcówkę przed rozwinięciem jej na wyprostowanym penisie.
   • Jedną ręką ciągnąc za czubek prezerwatywy, połóż go na głowie penisa i użyj drugiej ręki, aby rozwinąć go do podstawy penisa.
   • Zużytą prezerwatywę wyrzucić do pojemnika na odpady po zamocowaniu jej otwartego końca.

2. 
   

   
   Zaszczep się. Szczepionki chroniące przed szczepami HPV wysokiego ryzyka są obecnie dostępne dla kobiet i mężczyzn. Zaleca się szczepienie dziewcząt w wieku od 11 do 12 lat, ale szczepionkę można podać w dowolnym momencie między 9 a 26 rokiem życia. Chłopcy mogą być zaszczepieni w wieku 11 lub 12 lat lub do 21 lat.
   • Najlepiej jest zaszczepić dziewczynę lub kobietę, zanim stanie się ona aktywna seksualnie, ale szczepionkę można podać także młodej kobiecie aktywnej seksualnie.
   • Zasadniczo szczepionki przeciw wirusowi brodawczaka podaje się w 6 zastrzykach przez 6 miesięcy.

3. 
   

   
   Nie ukrywaj swojej historii seksualnej. Ilekroć planujesz mieć związek z nowym partnerem, rozmawiaj z nim otwarcie i szczerze o swojej historii seksualnej. Opowiedz im o rodzajach egzaminów i testach, które ostatnio ukończyłeś oraz o liczbie raportów, które otrzymałeś od ostatniego testu lub egzaminu.
   • Poświęć czas na omówienie swojej historii seksualnej ze swoim nowym partnerem przed rozważeniem jakiegokolwiek związku z nim.
   • Nie bój się zadawać mu pytań typu: „Czy zauważyłeś jakieś objawy, które mogą być spowodowane przez wirusa brodawczaka, takie jak brodawki? I „Ilu partnerów seksualnych już miałeś? "
   • Jeśli dana osoba odmawia udostępnienia Ci tego rodzaju informacji, uszanuj jej decyzję, ale wiedz też, że nie jesteś zobowiązany do utrzymywania relacji z nikim i że możesz odmówić zgłoszenia, jeśli nie otrzymasz brak informacji, które mogłyby cię uspokoić.

• Większość aktywnych seksualnie mężczyzn i kobiet zostanie zarażona wirusem brodawczaka w pewnym momencie swojego życia. Jednak większość infekcji zniknie, zanim objawy lub powikłania zdążą się zamanifestować.
• Abstynencja jest najpewniejszym sposobem uniknięcia wirusa brodawczaka. Jest to odpowiedni wybór dla każdego, kto decyduje się na aktywność seksualną lub decyduje się na aktywność seksualną.
• Około 30 milionów aktywnych seksualnie dorosłych na całym świecie ma brodawki narządów płciowych. We Francji jest rocznie 107 nowych przypadków na 100 000 Francuzów.

• Wirus brodawczaka może infekować części, które nie są chronione przez prezerwatywę.
• Niektóre kategorie ludzi są bardziej narażone na nowotwory związane z HPV. Dotyczy to na przykład mężczyzn homoseksualnych i biseksualnych oraz osób z osłabionym układem odpornościowym (w tym osób z HIV / AIDS).