Jak pozbyć się metadonu

Zawartość

• etapy
• Część 1 Decyzja o odstawieniu od piersi
• Część 2 Zatrzymaj metadon
• Część 3 Unikaj przyjmowania metadonu

Metadon jest syntetycznym opioidem przepisywanym czasami w przypadku przewlekłego bólu, ale najczęściej stosowany w celu odstawienia pacjentów uzależnionych od narkotyków, takich jak heroina. U większości pacjentów konieczne jest leczenie metadonem lub leczenie podtrzymujące do końca życia, aby zapobiec nawrotowi i wrócić do używania heroiny. Przydatne może być postrzeganie metadonu dla uzależnionych od heroiny jako odpowiednika insuliny dla diabetyków. W każdym razie niektórzy pacjenci mogą chcieć zrezygnować z tego produktu. Aby się tam dostać, musisz udać się do lekarza, poszukać pomocy u terapeuty lub grupy wsparcia i przestać stopniowo stosować leki przepisane przez lekarza w celu zmniejszenia objawów odstawienia.

Uwaga: Program wypłat musi być nadzorowany przez wykwalifikowanego specjalistę. Ten artykuł zawiera przegląd leczenia i nie zastępuje obserwacji pracownika służby zdrowia.

etapy

Część 1 Decyzja o odstawieniu od piersi

1. 
   

   
   Pomyśl o swoich motywacjach. Jeśli przyjmujesz metadon jako lek podtrzymujący podczas powrotu do zdrowia po uzależnieniu od opiatów, może być lepiej kontynuować jego przyjmowanie. Leczenie podtrzymujące metadonem ma niewielki negatywny wpływ na zdrowie, a pacjenci, którzy go przyjmują, konsekwentnie poprawiają swoje zdrowie i funkcjonowanie, a ci, którzy przestają brać leki, pogarszają się. i mają tendencję do wracania do przyjmowanego przez nich narkotyku.

2. 
   

   
   Porozmawiaj ze specjalistą. Będziesz potrzebować wsparcia medycznego i psychologicznego, aby oddzielić się od metadonu. Ważne jest, aby wiedzieć, że nie wszyscy lekarze są upoważnieni do przepisywania leków odstawiennych, takich jak Suboxone, ponieważ wymaga to specjalnego przeszkolenia i zgody właściwych organów. Wyszkoleni lekarze mogą opracować program odsadzania dostosowany do potrzeb pacjenta i przepisać odpowiednie leki.

3. 
   

   
   
   
   Skonfiguruj sieć wsparcia. Nie jest łatwo odstawić się od metadonu. Będziesz cierpiał na objawy odstawienia i będziesz musiał ostrożnie zmniejszać dawki lub przyjmować regularne leki, aby zastąpić tę substancję. Zwłaszcza jeśli chcesz przestać bez hospitalizacji, niezwykle pomocne może być otoczenie się przyjaciółmi i rodziną, aby cię obserwować i przypominać, żebyś się nie poddawał.

Część 2 Zatrzymaj metadon

1. 
   

   
   Nie próbuj powstrzymywać się od razu. Objawy odstawienia metadonu są na tyle bolesne, że można zapomnieć o nagłym zatrzymaniu. Zwykle pojawiają się w ciągu 30 godzin od ostatniego strzału i zawierają następujące efekty.
   • Wczesne objawy: pobudzenie, lęk, ból mięśni, bezsenność, katar, pocenie się i ziewanie.
   • Późne objawy: skurcze brzucha, biegunka, rozszerzone źrenice, gęsia skórka, nudności, wymioty.

2. 
   

   
   
   
   Wiedz, że to zajmie trochę czasu. Objawy odstawienia zwykle zaczynają się od 24 do 36 godzin po ostatniej dawce i osiągają szczyt od 96 do 114 godzin.Chociaż proces detoksykacji jest ogólnie uważany za zakończony po pięciu do siedmiu dniach, mniej poważne objawy trwają przez kilka tygodni i „zespół abstynencji” (w tym uczucie niepokoju, zmęczenia, bezsenności i drażliwość) może trwać do ośmiu miesięcy.

3. 
   

   
   Jeśli to możliwe, hospitalizuj się. Programy odstawienia do szpitala zajmują mniej czasu i są nawet czterokrotnie bardziej skuteczne w całkowitym odstawieniu od piersi. Wyszukaj w Internecie, aby znaleźć najbliższy szpital.

4. 
   

   
   Stopniowo zmniejszaj zużycie. Istnieją dwie powszechnie stosowane metody: zmniejszenie ilości metadonu lub zastąpienie buprenorfiną i zmniejszenie lub utrzymanie. Długotrwałe utrzymanie buprenorfiny wraz z terapią i udziałem w grupach wsparcia zapewnia najlepsze wyniki.
   • Istnieją programy szybkiego detoksykacji naltreksonu, które mogą zmniejszyć objawy odstawienia o dwa do trzech dni, ale nie ma dowodów na długofalowy sukces tego typu programu.
   • Powinieneś unikać szybkiej detoksykacji w znieczuleniu. Nie poprawia to wyników długoterminowych i powoduje znaczne ryzyko śmierci z powodu obrzęku płuc (tj. Płynów w płucach).
   • Możliwe jest również kontynuowanie leczenia podtrzymującego naltreksonem. Blokuje receptory nerwowe, które używają opiaty, pozwalając osobom, które je przyjmują, nie unosić się, biorąc opiaty. Jednak odsetek nawrotów podczas leczenia naltreksonem jest bardzo wysoki.

5. 
   

   
   Zmniejsz zużycie metadonu. Istnieją dwie metody osiągnięcia tego celu: stosunkowo szybka i nowsza metoda zalecana w długim okresie. W obu przypadkach klonidyna jest często stosowana w celu zmniejszenia objawów odstawienia.
   • Najbardziej tradycyjna metoda trwa zwykle od pięciu do siedmiu tygodni. Pacjenci zaczynają od zmniejszenia dziennego spożycia do 30 mg, zanim zaczną go zmniejszać o 5 mg na tydzień.
   • Niektóre kliniki zalecają teraz sześciomiesięczną dłuższą metodę redukcji. Dawka jest zmniejszana o 5 mg co trzy do czternastu dni, a nawet wolniej po znaku 20 mg.

6. 
   

   
   Pozbądź się buprenorfiny-naxolonu (Suboxone). Leczenie podtrzymujące buprenorfiną jest bardziej skuteczne niż zwykłe odstawienie metadonu, podczas gdy stopniowe odstawianie buprenorfiny jest równie skuteczne i pozwala na szybsze ustąpienie objawów. Przed rozpoczęciem zastępowania metadonu buprenorfiną pacjenci powinni zacząć od zmniejszenia dawki metadonu do 40 mg na tydzień. Począwszy od 36 godzin po ostatniej dawce doustne leczenie buprenorfiną zmniejsza objawy odstawienia.
   • Dawka początkowa wynosi od 2 do 4 mg. Jeśli jest to tolerowane, drugą godzinę 2 do 4 mg podaje się godzinę później przed przejściem do 4 mg sześć do ośmiu godzin później, aby osiągnąć w sumie 8 do 12 mg dziennie.
   • Drugiego lub trzeciego dnia pacjent osiąga dawkę od 12 do 16 mg, co powinno wyeliminować większość objawów odstawienia metadonu. Dodatkowe objawy można leczyć za pomocą klonidyny.
   • Gdy objawy odstawienia ustabilizują się, długotrwałe leczenie buprenorfiną jest kontynuowane lub zmniejszane przez następne dwa do trzech tygodni.
   • Po odstawieniu od metadonu lekarz może przepisać inną formę buprenorfiny (Butrans) w postaci plastra lub tabletki.

Część 3 Unikaj przyjmowania metadonu

1. 
   

   
   Postępuj zgodnie z terapią. Twój lekarz lub odwiedzony szpital mogą skontaktować się z terapeutą specjalizującym się w wycofywaniu narkotyków. Niezależnie od tego, czy jest to terapia prywatna, grupowa czy rodzinna, leczenie to wraz z leczeniem podtrzymującym buprenorfiną lub detoksykacją okazało się znacznie bardziej skuteczne niż leczenie bez terapii.

2. 
   

   
   Dołącz do grupy wsparcia Niektóre grupy wsparcia, takie jak Anonimowi Narkomani, mogą być bardzo pomocne dla pacjentów, którzy mają trudności. Jedno badanie wykazało, że pacjenci uczestniczący w sesjach NA mają wskaźnik abstynencji 81% w porównaniu z 26% odsetkiem pacjentów, którzy nie uczestniczą.
   • Nie zmuszaj się do samodzielnego leczenia odstawienia. Są tysiące takich pacjentów jak ty, którzy oprócz udzielania porad i wsparcia mogą również poczuć się zainspirowani twoją historią.

3. 
   

   
   Weź klonidynę lub lofeksydynę. Chociaż klonidyna nie jest tak skuteczna jak buprenorfina podczas detoksykacji, jest pomocna w zmniejszaniu utrzymujących się objawów przeziębienia, takich jak lęk, niepokój, bóle mięśni, pocenie się, katar i skurcze, które mogłyby trwać do ośmiu miesięcy. Lofeksydyna jest lekiem, który działa w ten sam sposób, niedawno zatwierdzonym w Wielkiej Brytanii i może zmniejszać objawy przy mniejszej liczbie skutków ubocznych.

4. 
   

   
   Dowiedz się więcej o trazodonie, zaleplonie i zolpiddzie. Leki te są często stosowane w leczeniu bezsenności. Jest to powszechny objaw odstawienia metadonu. Zaleplon i zolpidem działają jak benzodiazepiny z rodzaju klonazepamu, ale bez tych samych objawów odstawienia. Trazodon jest lekiem przeciwdepresyjnym, który reguluje poziom serotoniny, co pomaga lepiej spać.

5. 
   

   
   Leczyć inne uporczywe objawy. Podczas detoksykacji często obserwuje się skurcze mięśni, biegunkę, nudności i objawy podobne do przeziębienia, ale mogą trwać kilka tygodni. Bóle i biegunkę można leczyć lekami bez recepty, takimi jak libuprofen i subalicylan bizmutu (Pepto-Bismol). Lekarz może przepisać prochlorperazynę (Compazine) lub londansetron (Zofran) na nudności.