Jak owulować w przypadku zespołu policystycznych jajników

Zawartość

• etapy
• Metoda 1 Porozmawiaj ze swoim lekarzem
• Metoda 2 Zrozumienie leków i leczenia
• Metoda 3 Prowadź zdrowy tryb życia
• Metoda 4 Zrozumienie PCOS i niepłodności

Nie jesteś sam cierpiąc na zespół policystycznych jajników (PCOS). Zespół ten występuje między 5% a 10% kobiet w wieku rozrodczym, czasami powodując niepłodność kobiet. Kobiety w wieku dojrzewania i dorosłe PCOS mogą również występować u 11-letnich dziewcząt. Prawie 70% kobiet z PCOS jest niezdiagnozowanych. Oporność na insulinę może wystąpić, gdy organizm ją wytwarza, ale nie wykorzystuje jej skutecznie. W przypadku PCOS występuje rodzinna insulinooporność lub cukrzyca typu 2. Jeśli nie można leczyć PCOS, objawy można leczyć przy pomocy lekarza.

etapy

Metoda 1 Porozmawiaj ze swoim lekarzem

1. 
   

   
   Dowiedz się, jak zdiagnozowano u lekarza PCOS. Najczęściej kryteria „Rotterdamu” służą do diagnozowania PCOS. Aby zdiagnozować PCOS, muszą być spełnione co najmniej dwa z następujących kryteriów:
   • nadmiar dandrogenu : Androgeny to hormony wytwarzane przez mężczyzn i kobiety. Są one jednak obecne na wyższym poziomie u ludzi. Nadmiar dandrogenu u kobiet powoduje następujące objawy:
     • hirsutyzm (nienormalny wzrost włosów)
     • Lacne
     • łysienie androgenowe (wypadanie włosów)
     • zwiększenie masy ciała, zlokalizowane głównie w kierunku brzucha
   • Zaburzenia owulacji : Najczęstszym objawem tej dysfunkcji jest nieregularny cykl menstruacyjny:
     • częste krwawienie (częściej niż co 21 dni) może być oznaką zaburzeń owulacji.
     • może również występować nieregularne krwawienie (rzadziej niż co 35 dni)
   • jajniki policystyczneLekarz powinien zbadać jajniki za pomocą ultradźwięków, aby znaleźć:
     • przestrzeń dwustronna (> 10 cm3)
     • ilość i rozmiar pęcherzyków (zwykle między 12 lub więcej, mierząc od 2 do 9 mm)
     • kilka pęcherzyków tego samego rozmiaru
     • pęcherzyki znajdujące się na obrzeżach i nadające wygląd naszyjnika z pereł

2. 
   

   
   
   
   Umów się na spotkanie z lekarzem. Jedno badanie nie jest wystarczające do zdiagnozowania PCOS. Twój lekarz będzie musiał wykonać kilka testów. On lub twój ginekolog może przećwiczyć podstawowe testy lub wysłać cię do specjalisty na szczegółowe egzaminy.
   • Jeśli masz PCOS, chcesz począć dziecko i masz problemy z zespołem, zostaniesz skierowany do endokrynologa reprodukcyjnego. Lekarze specjalizują się w leczeniu PCOS w celu zwiększenia płodności.
   • Jeśli masz PCOS bez specjalnych życzeń lub trudności w poczęciu, zostaniesz skierowany do endokrynologa.

3. 
   

   
   Porozmawiaj ze swoim lekarzem o swoich objawach. Ponieważ PCOS powoduje wiele objawów, ważne jest, aby porozmawiać z lekarzem. Nawet jeśli uważasz, że niektóre odczucia nie są związane z PCOS, pozwól lekarzowi ocenić je i opisać wszystkie.
   • Pamiętaj również, aby szczegółowo opisać całą historię medyczną. Dowiedz się o historii rodziny w zakresie cukrzycy, insulinooporności lub nadmiaru androgenów.

4. 
   

   
   
   
   Poznaj procedurę, która Cię czeka. Lekarz wykona różne testy i egzaminy, aby ustalić, czy masz PCOS. Oczekuj, że następujące badania zostaną przepisane i przeprowadzone przez lekarza rodzinnego, ginekologa lub endokrynologa.
   • Historia medyczna. Lekarz zadaje pytania dotyczące cyklu miesiączkowego, masy ciała i objawów. Zapyta cię również, czy któryś z członków twojej rodziny cierpi na objawy związane z PCOS.
   • Badanie kliniczne. Twoje ciśnienie krwi, wskaźnik masy ciała, włosy i włosy zostaną zbadane. Inne objawy, takie jak splecione lub cienkie włosy, zostaną zbadane podczas badania.
   • Badanie miednicy. Twój lekarz szuka wzrostu lub wzrostu. Leksykon wykonuje się zwykle ręcznie i za pomocą ultradźwięków.
   • Badanie krwi. Poziomy dandrogenu i poziomy glukozy są badane poprzez badanie krwi. Możliwa jest również analiza duriny.

5. 
   

   
   Zadaj swojemu lekarzowi pytania. Po zdiagnozowaniu będziesz musiał zadać lekarzowi szereg pytań. Rozważ następujące pytania:
   • Czy istnieje sposób na złagodzenie moich objawów?
   • Czy istnieje leczenie lub leki poprawiające moją zdolność rozrodczą?
   • Co powinienem zrobić, aby zapobiec pogorszeniu ogólnego stanu zdrowia przez PCOS?
   • Jakie są skutki uboczne leczenia?
   • Jakie są długoterminowe konsekwencje PCOS?

Metoda 2 Zrozumienie leków i leczenia

1. 
   

   
   Rozważ pigułkę antykoncepcyjną. Jeśli nie chcesz się rozmnażać, pigułka hormonalna jest rozwiązaniem. Łączy zarówno estrogen, jak i progesteron, które pomagają regulować cykl miesiączkowy, zmniejszają poziom męskich hormonów i ograniczają sznurowanie. Zmniejsza także ryzyko raka endometrium. Implanty i pierścienie dopochwowe również zawierają te hormony. Twój lekarz pomoże Ci wybrać najlepszą opcję.
   • Leki zawierające tylko progesteron oferują pewne korzyści antykoncepcji. Kontrolują cykl menstruacyjny i zmniejszają ryzyko raka endometrium. Nie wpływają jednak na objawy z powodu nadmiaru łupieżu, takiego jak splecione i nienormalny wzrost włosów.

2. 
   

   
   Zapytaj swojego lekarza o Metforminę (lub Glucophage, Fortamet itp.).) Są to leki przeciwcukrzycowe. Lekarz może przepisać ten rodzaj leku w celu leczenia insulinooporności lub zmniejszenia jego poziomu w organizmie. Badania wskazują również, że metformina reguluje poziom cholesterolu i przyrost masy ciała.
   • Metformina nie jest zalecana u pacjentów z chorobami wątroby lub serca w wywiadzie. Konieczne jest, aby porozmawiać z lekarzem, jeśli miałeś jakiekolwiek problemy zdrowotne z tymi dwoma narządami.

3. 
   

   
   Skonsultuj się z lekarzem na temat leczenia bezpłodności. Lekarz może przepisać leczenie w celu stymulacji owulacji. Porozmawiaj ze swoim lekarzem o swojej historii medycznej lub objawach, aby znaleźć najbardziej odpowiednie leczenie.
   • Lekarz może przepisać klomifen (Clomid, Serophen) lub letrozol (Femara). Są to leki, które należy przyjmować w pierwszej części cyklu w celu stymulacji owulacji. Należy owulować w ciągu 5 do 10 dni po przyjęciu klomifenu lub letrozolu.
   • Jeśli masz endometriozę, mięśniaki macicy, historię wątroby lub problemy z tarczycą, porozmawiaj z lekarzem.
   • Skutki uboczne klomifenu lub letrozolu mogą wystąpić w postaci uderzeń gorąca, bólów głowy i napiętych / delikatnych piersi.
   • Powinieneś także wiedzieć, że od 7 do 10 na 100 ciąż wynikających z leczenia klomifenem lub letrozolem powoduje ciążę mnogą. Najczęściej występują dwa bliźniaki.
   • Jeśli klomifen nie działa, lekarz może powiązać go z metforminą.

4. 
   

   
   Porozmawiaj ze swoim lekarzem i zapytaj go o gonadotropinę. Jeśli leczenie klomifenem nie działa, lekarz może przepisać gonadotropinę. Są to hormony, które stymulują jajniki do wytwarzania wielu pęcherzyków. Leczenie opiera się na zastrzykach, które rozpoczynają się drugiego lub trzeciego dnia miesiączki przez 7 do 12 dni. To leczenie jest drogie. Porozmawiaj ze swoim endokrynologiem, aby upewnić się, że pasuje do ciebie.
   • Zastrzyki z gonadotropiną odnoszą pewne sukcesy. 50% kobiet leczonych gonadotropiną jest w ciąży w ciągu 4 do 6 cykli owulacyjnych po leczeniu.
   • 30% kobiet w ciąży leczonych gonadotropinami oczekuje bliźniąt. W 5% przypadków mogą to być trojaczki lub więcej.
   • Porozmawiaj ze swoim lekarzem o skutkach ubocznych. Większość efektów jest łagodna, ale niektóre z nich mogą być poważniejsze. Łagodna postać zespołu hiperstymulacji jajników może wystąpić w 10–30% przypadków leczonych gonadotropiną, a ciężka postać w 1% przypadków. W tym drugim przypadku mogą wystąpić nudności, wymioty, zwiększenie masy ciała, krzepnięcie krwi i inne objawy.

5. 
   

   
   Rozważ IVF (nawożenie in vitro). W zapłodnieniu in vitro zapłodnione jajo jest wszczepiane do macicy. Metoda jest dość skuteczna. Jednak IVF jest dość drogi i jest brany pod uwagę tylko wtedy, gdy inne leczenie zakończyło się niepowodzeniem. Poproś lekarza o IVF.
   • Osoby z PCOS zwykle bardzo dobrze reagują na leczenie niepłodności. Ryzyko ciąży mnogiej jest realne. IVF może kontrolować to ryzyko.
   • IVF może powodować zespół hiperstymulacji jajników, który może być bardzo poważny lub śmiertelny w bardzo rzadkich okolicznościach.

6. 
   

   
   Zapytaj swojego lekarza o laparoskopię. Laparoskopia jajników lub diatermia jajników jest zabiegiem chirurgicznym, który pozwoli na stymulację jajników u kobiet z PCOS. Nie jest to powszechne i ten rodzaj interwencji jest zwykle stosowany w ostateczności.
   • Wiercenie jajników lub przekłuwanie jajników odbywa się w znieczuleniu ogólnym. Chirurg niszczy część jajnika, a tym samym zmniejsza ilość wytwarzanego przez siebie testosteronu, aby zwiększyć owulację.
   • Niektóre badania sugerują, że 50% kobiet będzie mogło rozmnażać się w dobrych warunkach w roku następującym po tego rodzaju interwencji.
   • Wiercenie jajników wiąże się z poważnym ryzykiem, w tym infekcją, krwawieniem, uszkodzeniem narządów wewnętrznych i bliznami. Porozmawiaj ostrożnie ze swoim lekarzem na temat tego rodzaju procedury oraz wszystkich możliwych zagrożeń i skutków ubocznych.

7. 
   

   
   Pozostań w stałym kontakcie z lekarzem. W przypadku leczenia lub przyjmowania leków ważne jest, aby pozostawać w kontakcie z lekarzem, a zwłaszcza w przypadku leczenia dotyczącego terapii lub obserwacji związanych z reprodukcją. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek działań niepożądanych należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
   • Jeśli śledzi Cię kilku lekarzy PCOS, takich jak lekarz ogólny, ginekolog i endokrynolog, upewnij się, że wszyscy są ze sobą połączeni. W przypadku skutków ubocznych lub objawów upewnij się, że zostali poinformowani o twoim stanie.

Metoda 3 Prowadź zdrowy tryb życia

1. 
   

   
   Dowiedz się o roli insuliny. Insulina jest hormonem wytwarzanym przez trzustkę. Odgrywa istotną rolę w regulacji metabolizmu. Twój układ trawienny rozkłada spożywane węglowodany, takie jak cukry i skrobia, zawarte w glukozie. Insulina pozwala twojemu ciału wchłaniać i zamieniać cukier w energię.
   • Kobiety z PCOS często doświadczają oporności na insulinę. Zwiększa poziom cukru we krwi, zamiast pozwolić ciału wchłonąć. To powoduje cukrzycę typu 2.

2. 
   

   
   Stosuj dietę o niskiej glikemii. Lobesytyzm jest ważnym czynnikiem u kobiet z PCOS i dotyka prawie 80% z nich. Ponieważ mają trudności z produkcją insuliny, zaleca się przestrzeganie diety z dietą ograniczającą ilość cukru we krwi.
   • Ogranicz przygotowaną żywność i żywność zawierającą dodane cukry. Ten rodzaj diety ma niską zawartość składników odżywczych i może wpływać na poziom cukru we krwi.
   • Obserwuj swoje kalorie. Skonsultuj się z dietetykiem lub dietetykiem, aby ustalić liczbę kalorii, która Ci odpowiada. W przypadku otyłości związanej z PCOS, zmniejszenie kalorii pozwoli ci również schudnąć.
   • Jedz złożone węglowodany. Nie zaleca się pozbawiania siebie węglowodanów. Wybierz węglowodany, takie jak produkty pełnoziarniste, brązowy ryż, jęczmień i fasola. Bogate w żelazo węglowodany te są trawione powoli i nie powodują wzrostu wartości insuliny.
   • Jedz świeże owoce i warzywa. Są bogate w błonnik i zapewniają niezbędne składniki odżywcze, takie jak witaminy i minerały.

3. 
   

   
   Ćwiczenia Może również pomóc w zrzuceniu wagi i zmniejszeniu ryzyka cukrzycy lub innych powikłań naczyniowych. Ćwiczenia pomagają regulować poziom cukru we krwi.
   • Ustaw cel na co najmniej 30 minut dziennie umiarkowanej aktywności fizycznej, takiej jak aerobik.
   • Badania wykazały, że aktywność fizyczna uwrażliwia mięśnie na insulinę. Może to obniżyć poziom cukru we krwi. Ćwiczenia mogą również pomóc mięśniom wchłonąć glukozę bez potrzeby podawania insuliny.
   • Prosta i niewielka utrata masy ciała, od 5 do 7%, może wystarczyć do obniżenia poziomu dandrogenu i przywrócenia płodności.

4. 
   

   
   Rzucić palenie Badania wskazują, że kobiety palące mają wyższy poziom androgenów niż osoby niepalące. Palenie może również pogorszyć oporność na insulinę.

5. 
   

   
   Traktuj włosy. Kobiety z PCOS cierpią na nieprawidłowy wzrost włosów. Zabiegi przepisane przez lekarzy ograniczają nieprawidłowy wzrost włosów. Usuwanie włosów, golenie lub pęseta są czasem wystarczające, aby usunąć włosy rosnące w miejscach, w których nie powinny. To powiedziawszy, możesz również pozbyć się włosów, stosując następujące metody:
   • Depilator laserowy. To zdecydowanie eliminuje niepożądane włosy po 3 do 7 zabiegach. Laserowe usuwanie owłosienia może być wykonywane przez profesjonalistę. Może to być kosztowne i nie podlega zwrotowi.
   • Lélectrolyse. Trwale usuwa włosy pod wpływem ciepła lub substancji chemicznej. Te zabiegi są praktykowane przez profesjonalistów. Elektroliza będzie niewątpliwie bardziej wydajna niż depilacja laserowa.

Metoda 4 Zrozumienie PCOS i niepłodności

1. 
   

   
   Naucz się rozpoznawać fizyczne objawy PCOS. Jest ich wiele i różnią się. Mogą się różnić w zależności od osoby. Nie wszystkie kobiety doświadczają tych samych objawów. Czasami mogą wyglądać jak inne, związane z różnymi chorobami, takimi jak problem z tarczycą lub zespół Cushinga. Skonsultuj się z lekarzem, aby upewnić się, że postawiono prawidłową diagnozę. Najczęstsze objawy PCOS to:
   • nieregularny cykl miesiączkowy
   • Lacne
   • nienormalny wzrost włosów, zwykle w obszarach męskich, takich jak klatka piersiowa, plecy lub twarz
   • delikatne włosy lub pojawienie się łysienia typu męskiego
   • Otyłość lub przyrost masy ciała, głównie w okolicach brzucha
   • niepłodność
   • ból w okolicy miednicy
   • lekarz potwierdzi inne objawy, których nie czujesz, takie jak poziom dandrogenu we krwi lub poziom cholesterolu.

2. 
   

   
   Wiedzieć, jak rozpoznać objawy psychiczne PCOS. Badania wykazały, że kobiety z PCOS mogą doświadczać objawów depresji, w przeciwieństwie do innych. PCOS jest również związany z wysokim poziomem lęku lub ataku paniki. Depresja i lęk mogą mieć różne przyczyny. Sama obecność lęku lub depresji nie może wystarczyć do zdiagnozowania PCOS. Jeśli jednak wystąpią takie objawy, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
   • Objawy depresji różnią się u poszczególnych kobiet. Kobiety z depresją mogą nie odczuwać wszystkich tych objawów. Jednak typowymi objawami depresji są:
     • uporczywe uczucie smutku, pustki lub braku przydatności
     • poczucie beznadziejności
     • drażliwość
     • zmęczenie i niska energia
     • inny apetyt
     • zaburzenia snu
     • trudności z koncentracją i pamięcią
     • utrata zainteresowania czynnościami lub rzeczami, które zwykle Cię interesują
     • myśli samobójcze lub przejście do
   • Różnią się także objawy lękowe. Nie czujesz ich wszystkich. Jednak najczęstszymi objawami niepokoju są (w przeciwieństwie do punktualnego poczucia niepokoju):
     • uczucie paniki, złego samopoczucia, strachu
     • zaburzenia snu
     • trudności z koncentracją
     • objawy fizyczne, takie jak kołatanie serca, napięcie mięśni, suchość w ustach, nudności i zawroty głowy
     • niepokój lub trudności w zachowaniu spokoju
     • szybkie oddychanie lub duszenie
   • Kobiety z PCOS mogą również mieć zaburzenia jedzenia.

3. 
   

   
   Ustal, czy cierpisz na bezpłodność, czy nie. Jeśli uprawiasz seks bez zabezpieczenia (bez antykoncepcji) przez jeden rok bez możliwości zajścia w ciążę, powinieneś udać się do lekarza.
   • Wiele przypadków i czynników może prowadzić do bezpłodności. Również sama niepłodność nie oznacza, że ​​masz PCOS. Jednak PCOS jest często osobą odpowiedzialną.
   • Około 30% problemów z płodnością wynika z niepłodności męskiej, a 30% z niepłodności żeńskiej. Inne przypadki nie są jasno określone lub mogą być wynikiem niepłodności u obu partnerów.