Jak rozpoznać objawy demencji starczej

Zawartość

• etapy
• Część 1 Obserwowanie oznak demencji
• Część 2 Potwierdź znaki

Widzenie ukochanej osoby cierpiącej na bóle Alzheimera lub inną formę demencji starczej jest zawsze bolesne. Demencja jest terminem używanym do opisania szeregu objawów, które utrudniają codzienne funkcjonowanie osoby, a szczególnie wpływają na jej pamięć, racjonalność i interakcje społeczne. Prawie 11% przypadków demencji uważa się za potencjalnie odwracalne. Przypadki te będą częściej występować wśród osób poniżej 65 roku życia. Depresja, niedoczynność tarczycy i niedobory witaminy B12 są potencjalnie odwracalnymi przyczynami otępienia. Nie ma znanego lekarstwa na demencję, ale istnieją metody leczenia, które mogą złagodzić jej objawy. Znajomość objawów demencji może być błogosławieństwem, dając ci znać, co przyniesie przyszłość, ale także pomagając starszym poradzić sobie z tym.

etapy

Część 1 Obserwowanie oznak demencji

1. 
   

   
   Uważaj na utratę pamięci. Od czasu do czasu zapomina się o niektórych szczegółach. Jednak osoby z demencją będą miały trudności z zapamiętaniem ostatnich wydarzeń, znajomej drogi, a nawet własnego imienia.
   • Nasza pamięć działa wyjątkowo, a sporadyczne przerwy w zasilaniu nie powinny Cię niepokoić. Członkowie rodziny i bliscy przyjaciele jako pierwsi zauważą niezwykłą zmianę zachowania.
     • Możliwe jest jednak, że twoi bliscy zaprzeczają. Aby uniknąć bolesnej prawdy, takiej jak choroba ukochanej osoby, niektórzy próbują znormalizować sytuację, która nie jest, lub ignorują pewne niepokojące szczegóły.
     • Czasami członkowie rodziny mogą być szczególnie wrażliwi na utratę pamięci i dlatego mogą mieć nieproporcjonalną reakcję. Na przykład, jeśli twoja babcia regularnie brakuje jej lekarstw rano, możesz po prostu poprosić lekarza lub pielęgniarkę o pomoc w zorganizowaniu się (i nie musisz wysyłać jej do domu spokojnej starości).
   • Poznaj różnicę między normalną utratą pamięci lub nie. W pewnym wieku nierzadko występują problemy z pamięcią. Starszy człowiek miał wiele doświadczeń, a jego mózg nie będzie działał tak szybko, jak wtedy, gdy był młodszy. Kiedy jednak utrata pamięci wpływa na jego codzienne życie, oznacza to, że musisz interweniować. Znaki ostrzegawcze są różne dla różnych osób, ale tutaj są niektóre typowe.
     • Niemożność zadbania o siebie: zapomnij lub przejadaj się, nie bierz prysznica, ubieraj się niewłaściwie, nigdy nie wychodź z domu lub wędruj bez celu.
     • Niemożność dbania o swoje wnętrze: naczynia są rzadko myte, pojemniki na śmieci nie są usuwane, wypadki kuchenne, brudne domy, ubrania, które nie są czyste.
     • Inne dziwne zachowania: dzwonienie do bliskich o 3 nad ranem i rozłączanie się, dziwne zachowania zgłaszane przez sąsiadów, napady złości, gdy nic nie uzasadnia tego.
     • Istnieje duża różnica między zapomnieniem roku, w którym ukończyła ją wnuczka, a imieniem jej wnuczki.
     • Podobnie jak bardzo różni się to od zapominania o krajach graniczących z Hiszpanią i niewiedzy, że Hiszpania jest krajem.
   • Jeśli utrata pamięci uniemożliwia tej osobie normalne życie, zachęć ją do wizyty u lekarza w celu uzyskania zestawu testów.

2. 
   

   
   
   
   Zwróć uwagę na niezwykłe trudności. Na przykład osoby z demencją mogą zapomnieć o podawaniu potraw, które właśnie ugotowali, a nawet zapomnieć o gotowaniu. Osoby z demencją mogą mieć trudności z wykonywaniem innych codziennych czynności, takich jak ubieranie się. Z reguły szukaj oczywistego braku higieny lub znacznych zmian w nawykach ubioru. Jeśli zauważysz, że ta osoba ma coraz większe trudności z wykonywaniem tych typowych codziennych zadań, rozważ wizytę u lekarza w celu dalszej oceny.

3. 
   

   
   Zwróć uwagę na problemy językowe. Niektórzy ludzie spotykają się ze słowami. Ale ludzie z demencją często czują się bezradni, gdy nie mogą znaleźć właściwych słów. Może to doprowadzić do gniewu na swojego rozmówcę, co będzie frustrujące dla obu stron.
   • Zmiany w języku często zaczynają objawiać się jako trudności w zapamiętywaniu niektórych słów, zwrotów lub wyrażeń.
   • Stopniowo osoba nie będzie już rozumieć ludzi, którzy do niej przychodzą.
   • Do pewnego stopnia osoba z demencją w ogóle nie będzie w stanie wyrazić się ustnie. Na tym etapie choroby ludzie używają jedynie wyrazu twarzy lub gestów do komunikacji.

4. 
   

   
   
   
   Zwróć uwagę na oznaki zamieszania. Ludzie cierpiący na demencję często mają wątpliwości co do miejsca, czasu i stożka niektórych wydarzeń. Są to ważniejsze zaburzenia niż zwykła utrata pamięci przypisywana seniorom i dowodzą niezdolności do zrozumienia, gdzie dana osoba przebywa, przestrzennie i czasowo.
   • Pomyłki przestrzenne mogą powodować, że pacjenci zapominają, gdzie się znajdują, myśląc, że północ jest południe i wschód na zachód. Albo pomyśleć, że przybył w inny sposób. Potrafią wędrować bez celu, zapominając o tym, jak dotarli do określonego miejsca i jak cofnąć się o krok.
   • Dezorientacja czasowa objawia się wykonywaniem pewnych gestów w nieodpowiedniej porze dnia. Mogą to być subtelne zmiany w jedzeniu lub spaniu, lub bardziej wyraźne, takie jak śniadanie w środku nocy lub szykowanie się do łóżka w środku dnia.
   • Dezorientacja przestrzenna może prowadzić do nieporozumień dotyczących miejsca pobytu pacjentów i powodować niewłaściwe zachowanie. Na przykład pacjent może myśleć, że biblioteka miejska to tak naprawdę jego salon, a napadający przechodnie myślą, że atakują jego dom.
   • Niektóre codzienne zadania będą trudniejsze do wykonania poza domem z powodu tej dezorientacji przestrzennej. Może to być bardzo niebezpieczne, ponieważ osoba z demencją nie będzie już czuła się komfortowo poza domem.

5. 
   

   
   Nie ignoruj ​​przenoszonych obiektów. Często nie przechowuje się kluczyków w samochodzie we właściwym miejscu (na przykład w kieszeniach spodni). Ale ludzie z demencją często umieszczają przedmioty w nieodpowiednich miejscach.
   • Będą przechowywać na przykład torebkę w zamrażarce. Lub ich książeczkę czekową w szafce łazienkowej.
   • Wiedz, że osoby z demencją starczą mogą się bronić przed zachorowaniem, opracowując logikę tych zachowań. Staraj się nie rozpoczynać kłótni, ponieważ nie masz szans, by go przekonać i ryzykujesz nim potrząsając. Często będzie zaprzeczać i będzie się bronić, zbyt przerażona prawdą. Dlatego bezpieczniej jest skupić się na swoim celu, niż próbować ujawnić swoją chorobę.

6. 
   

   
   Obserwuj jego trudności z abstrakcyjnym rozumowaniem. Jeśli na przykład zwykłe osoby popełniają sporadyczne błędy, trzymając konto, osoba z demencją zapomni o samym pojęciu liczb. Nie będzie w stanie rozpoznać znaczenia gwizdania czajnika ani użyteczności wrzącej wody, a następnie pozwolić, by woda sama odparowała.

7. 
   

   
   Zwróć uwagę na zmiany nastroju lub osobowości. Od czasu do czasu złość jest normalna, ale osoby z demencją będą miały znacznie bardziej nagłe i niewyjaśnione zmiany nastroju. Mogą przejść ze szczęśliwego nastroju do czarnej wściekłości w ciągu kilku minut lub szybko stać się drażliwi lub paranoiczni. osoby z demencją często zdają sobie sprawę z tego, że mają problemy ze zwykłymi zadaniami, co może być frustrujące. Czasami powoduje to wybuch gniewu, paranoi lub bliskich uczuć.
   • Unikaj denerwowania tej osoby, denerwując się. To zachowanie przyniesie obu państwom efekt przeciwny do zamierzonego.

8. 
   

   
   Obserwuj wszelkie oznaki bierności. Osoba ta nie będzie już chciała chodzić do miejsc, w których zwykle była, uczestniczyć w zajęciach, które lubiła, ani spotykać się z bliskimi przyjaciółmi. Ponieważ codzienne czynności stają się coraz trudniejsze, wielu pacjentów będzie coraz bardziej wycofywanych, przygnębionych lub traci motywację do pracy w domu lub poza nim.
   • Zwróć uwagę, czy dana osoba spędza dzień siedząc przed telewizorem lub wpatrując się w powietrze.
   • Obserwuj brak aktywności, złą higienę osobistą lub trudności w wykonywaniu wspólnych czynności.

9. 
   

   
   Porównaj jej obecne zachowanie z tym, co o niej wiesz. Demencja składa się z konstelacji nieregularnych lub malejących zachowań. Pojedynczy wskaźnik nigdy nie wystarczy do postawienia diagnozy. Zapominanie o pewnych rzeczach nie oznacza automatycznie, że dana osoba cierpi na demencję. Zwróć uwagę na kombinację wyżej wymienionych objawów. Im lepiej znasz osobę, tym łatwiej będzie ci zauważyć zmiany w zwykłym zachowaniu.

Część 2 Potwierdź znaki

1. 
   

   
   Zapoznaj się z demencją. Demencja ma różne objawy i przybierze różne formy w zależności od pacjenta. Ogólnie rzecz biorąc, będziesz w stanie przewidzieć rozwój pacjenta, biorąc pod uwagę przyczyny jego demencji.
   • Choroba Alzheimera: Ta postać demencji postępuje stopniowo, zwykle w ciągu kilku lat. Przyczyny tej choroby są wciąż nieznane, ale w mózgach pacjentów z chorobą Alzheimera znaleziono płytki i struktury zwane splątkami neurofibrylarnymi
   • Choroba ciała Lewy'ego: Złogi białek zwane ciałami Lewy'ego rozwijają się w komórkach nerwowych mózgu i powodują pogorszenie myślenia, pamięci i kontroli motorycznej. Mogą również wystąpić halucynacje i prowadzić do nietypowych zachowań, takich jak rozmowa z kimś nieobecnym.
   • Otępienie tętnicze: otępienie pojawia się, gdy pacjent cierpi na liczne zatrzymania akcji serca, które blokują tętnicę mózgową. Ludzie cierpiący na tego rodzaju demencję mogą mieć uporczywe objawy przez pewien czas, zanim pogorszą się po dodatkowych udarach.
   • Otępienie czołowo-skroniowe: Części płatów czołowych i skroniowych mózgu kurczą się, powodując zmiany osobowości lub zdolności posługiwania się językiem. Ten typ demencji występuje zwykle u osób w wieku od 40 do 75 lat.
   • Wodogłowie pod normalnym ciśnieniem: Jest to nagromadzenie płynu wywierającego nacisk na mózg, stopniowo lub nagle powodującego demencję, w zależności od prędkości, z jaką to ciśnienie wzrasta. Badanie CT lub MRI zdiagnozuje tego rodzaju otępienie.
   • Choroba Creutzfeldta-Jakoba: Jest to rzadkie i śmiertelne zaburzenie mózgu spowodowane przez niezwykły organizm zwany „prionem”. Chociaż może być obecny przez długi czas w ciele, zanim pojawią się objawy, choroba ta pojawi się nagle. Biopsja mózgu ujawni obecność białek prionowych uważanych za odpowiedzialne za tę formę demencji.

2. 
   

   
   Zabierz tę osobę do lekarza. Jeśli uważasz, że widzisz „konstelację” zmian i objawów behawioralnych, powinieneś skonsultować się z ekspertem. W niektórych przypadkach lekarz ogólny będzie w stanie zdiagnozować przypadki demencji. Częściej pacjent musi być skierowany do specjalisty, takiego jak neurolog lub gerontolog.

3. 
   

   
   Podaj historię choroby pacjenta. Musisz dołączyć szczegółowy opis tego, jak i kiedy wystąpiły objawy. Na podstawie tych obserwacji lekarz może podjąć decyzję o przeprowadzeniu badań, takich jak badania krwi lub stężenia glukozy we krwi lub hormonie tarczycy. Testy te będą specyficzne dla rodzaju demencji, którą lekarz chce zdiagnozować u tej osoby.

4. 
   

   
   Poinformuj lekarza. Poinformuj go o przyjmowanych lekach. Niektóre kombinacje leków mogą naśladować lub ujawniać nowe objawy demencji. Czasami mieszanie niektórych metod leczenia różnych chorób może naśladować objawy demencji. Takie incydenty są powszechne u osób starszych, więc nie zapominaj o żadnym z zabiegów, jakie osoba przyjmuje podczas wizyty w gabinecie lekarskim.
   • Leki, które mogą powodować takie problemy, obejmują benzodiazepiny, beta-blokery, inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, neuroleptyki i difenhydraminę (między innymi).

5. 
   

   
   Przygotuj się do pełnego egzaminu. Badanie fizykalne zidentyfikuje zaburzenie, które nałożyło się lub przyczynia się do demencji. Może to również wykluczyć demencję z diagnozy. Przykłady powiązanych chorób obejmują chorobę serca, udar mózgu, niedobór żywieniowy lub niewydolność nerek. Różnice w każdym z tych czynników mogą wskazywać na rodzaj demencji, którą należy leczyć u pacjenta.
   • Lekarz może również wykonać badanie psychiatryczne, aby wykluczyć depresję jako możliwą przyczynę objawów otępienia u pacjenta.

6. 
   

   
   Pozwól lekarzowi ocenić zdolności poznawcze pacjenta. Może to obejmować testy pamięci, matematyki i języka, w tym umiejętność pisania, rysowania, nazywania obiektów i podążania za wskazówkami. Testy te umożliwiają ocenę zdolności poznawczych i motorycznych pacjenta.

7. 
   

   
   Daj mu ocenę neurologiczną. Ta ocena sprawdzi równowagę, refleks, zmysły i inne funkcje pacjenta. Wyklucza inne zaburzenia i identyfikuje objawy, które można leczyć. Lekarz może również dać mu MRI w celu zidentyfikowania przyczyn, takich jak zatrzymanie akcji serca lub nowotwory. Głównymi stosowanymi formami obrazowania są MRI i skany CT.

8. 
   

   
   Ustal, czy demencja jest odwracalna, czy nie. Demencję, w zależności od jej przyczyn, można czasem leczyć i leczyć za pomocą określonych metod leczenia. Jednak inne formy demencji są bardziej progresywne i w tym przypadku są nieodwracalne. Ważne jest, aby wiedzieć, do jakiej kategorii demencji pasuje dana osoba, aby zaplanować dalsze działania.
   • Potencjalnie odwracalne przyczyny otępienia obejmują niedoczynność tarczycy, kiły nerwowe, niedobory witaminy B12, niedobory kwasu foliowego i tiaminy, depresję i krwiaki podtwardówkowe.
   • Nieodwracalne przyczyny demencji obejmują chorobę Alzheimera, demencję tętniczą i przyczynę wirusa HIV.