Jak leczyć infekcję tasiemca u kota

Zawartość

• etapy
• Część 1 Identyfikacja zakażenia tasiemcem u kotów
• Część 2 Lecz tasiemca
• Część 3 Zapobieganie infekcji tasiemcem

Wszyscy odpowiedzialni właściciele kotów muszą regularnie odrobaczać swojego kota. Jednak większość z nich nie wie, że koty mogą zostać zarażone przez dwa różne rodzaje robaków: tasiemce i glisty. Jeśli uważasz, że Twoje zwierzę ma tasiemca, umów się na spotkanie z weterynarzem, aby leczyć kota.

etapy

Część 1 Identyfikacja zakażenia tasiemcem u kotów

1. Dowiedz się, co to jest tasiemiec. Jest to długi, płaski robak o długości do 60 cm, o kremowym białym kolorze z spłaszczonymi segmentami wzdłuż ciała.
   • Tasiemce przylegają do ścian jelita, więc rzadko widuje się dorosłego robaka, chyba że kot został odrobaczony.
   • Bardziej powszechne jest widzenie jaj tasiemca w sierści zwierzęcia, zwłaszcza w odbycie.

2. 
   

   
   Poszukaj we włosach białych obiektów z ziarna ryżu. Kiedy rozwija się tasiemiec, zajmuje specjalne segmenty zwane proglottis, które zawierają tysiące małych jaj.
   • Dorosłe tasiemce zrzucają te kieszenie jaj w świetle jelita, skąd migrują do odbytu kota.
   • Proglottis ma wielkość ziarna ryżu, a jego kształt jest podobny. Jeśli zobaczysz coś, co wygląda tak w sierści zwierzęcia, są szanse, że ma tasiemce.

3. 
   

   
   
   
   Przynieś próbkę do weterynarza w celu analizy. W razie wątpliwości zbierz worek na jajka kawałkiem taśmy (weź kawałek taśmy o długości 15 cm i dotknij przedmiotu lepką stroną, a następnie przymocuj go do kawałka karton), aby pokazać to lekarzowi weterynarii.

4. 
   

   
   Poszukaj inwazji pcheł. Powinieneś wiedzieć, że kot z infekcją pcheł najprawdopodobniej ma tasiemce. Istnieją dwa rodzaje tasiemców, które zwykle zarażają koty i mają one różnych żywicieli pośrednich. Dipylidium caninum (rodzaj tasiemca, który zwykle zaraża koty) wykorzystuje pchły jako półprodukty.
   • Koty, które mają pchły, mają skłonność do występowania tasiemca, ponieważ małe pchły żywią się jajami tasiemca znajdującymi się w kale zwierzęcia. Kluj się jaja i tasiemiec rozwija się wewnątrz pchły (żywiciel pośredni). Kiedy kot oczyszcza i połyka pchły, soki trawienne rozkładają pasożyty i uwalniają larwy tasiemca.
   • Dlatego regularna kontrola pcheł jest niezbędna do zapobiegania i zapobiegania infekcji tasiemca u kotów.

5. 
   

   
   
   
   Wiedz, że koty, które polują, są bardziej podatne na tasiemce. Larwy Taenia taeniaeformis (drugi najczęściej występujący tasiemiec) rozwijają się u gryzoni, takich jak myszy i szczury. Koty, które polują, są bardziej narażone na zarażenie tego rodzaju tasiemcem.
   • Gryzonie zarażają się larwami tasiemca, kiedy spożywają rośliny zanieczyszczone odchodami kota, które zawierają jaja tasiemca. Ten pasożyt zakopuje się w mięśniach zarażonych gryzoni, a kiedy kot je poluje i je, natychmiast zostaje skażony.
   • Tego rodzaju koty należy często odrobaczać, najlepiej co trzy lub sześć miesięcy.

Część 2 Lecz tasiemca

1. 
   

   
   Zabierz swojego kota do weterynarza. O ile to możliwe, przynieś próbkę proglotti, która wygląda jak ziarno ryżu znalezione we włosach. Umożliwi to lekarzowi weterynarii poznanie rodzaju tasiemca, którego zwierzę się skurczyło. Będzie mógł przepisać produkt zwalczający szkodniki, który zawiera prazykwantel.
   • Chociaż leczenie jest takie samo, bez względu na to, jaki rodzaj tasiemca zarażił Twój kot, znajomość dokładnego rodzaju pasożyta pozwoli lekarzowi weterynarii udzielić instrukcji, w jaki sposób należy zapobiegać potencjalnym infekcjom.
   • Prazikwantel jest jedynym skutecznym środkiem przeciw robakom przeciwko tasiemcom, ale większość tych produktów jest łączona z innym składnikiem, który leczy również glisty.

2. 
   

   
   Zrozum, jak działa prazikwantel. Ten środek przeciw robakom paraliżuje tasiemca i powoduje jego oderwanie od błony śluzowej jelita. Martwy robak zostanie ewakuowany przez stołek.
   • Prazikwantel powoduje paraliż, powodując przepuszczalność skóry tasiemca na jony wapnia, potasu i sodu.
   • Duża ilość wapnia paraliżuje komórki macierzyste mózgu tasiemca, tak że bańka robaka odrywa się od ściany jelita, eliminując pasożyta.

3. 
   

   
   Zidentyfikuj produkty zawierające prazykwantel. Przez kilka lat jedynym produktem, w którym znaleziono prazykwantel, był roztwór Droncit do wstrzykiwań i tabletki Drontal. Dostępne są jednak inne zabiegi, takie jak tabletki Milbemax i roztwór skóry Profender (stosowany na skórę za szyją zwierzęcia). Podsumowanie tych produktów znajduje się tutaj:
   • Droncit roztwór do wstrzykiwań jest kontynentem prazykwantelu i działa tylko na tasiemce (a nie na glisty),
   • Tabletki Drontal : zawierają prazykwantel (który leczy tasiemca) i pyrantel (który jest skuteczny przeciwko glistom),
   • Tabletki Milbemax : zawierają prazykwantel (który leczy tasiemca) i oksym milbemycyny (który walczy z glistami),
   • rozwiązanie skórne Profender zawiera prazykwantel (który leczy tasiemca) i emodepsyd (który zwalcza glisty).

4. 
   

   
   Postępuj zgodnie z instrukcjami lekarza weterynarii dotyczącymi dawkowania. Około dwa procent kotów ma łagodne skutki uboczne po podaniu doustnym, co oznacza zmniejszenie apetytu, biegunkę i nudności. Jeśli zauważysz te działania niepożądane u swojego zwierzaka, powinieneś natychmiast skontaktować się z weterynarzem.
   • Leki zabiją tasiemce obecne w ciele zwierzęcia w momencie jego podania. Nie mają one jednak przedłużonego działania, które zapobiegałoby ponownemu zarażeniu kota następnego dnia.

Część 3 Zapobieganie infekcji tasiemcem

1. 
   

   
   Nie pozwól, aby Twój kot polował. Polowanie i spożywanie szkodników jest źródłem infekcji tasiemcem. Zapobieganie polowaniu Twojego zwierzaka to świetny sposób, aby zapobiec zanieczyszczeniu tasiemców.

2. 
   

   
   Pozbądź się swojego zwierzaka z pcheł. Te pasożyty są kolejnym źródłem infekcji. Należy traktować kota i wszystkie inne zwierzęta w domu skutecznym produktem, postępując zgodnie z instrukcjami producenta na butelce.
   • Dostępnych jest kilka produktów, ale najbardziej skuteczne są te zawierające fipronil (Frontline) i selamektynę (Twierdza).

3. 
   

   
   Traktuj swojego przyjaciela każdego roku. Ogólnie zaleca się leczenie kota co 1–3 miesiące, ale zależy to od stylu życia. Na przykład możesz leczyć to co 4 do 12 miesięcy. Zapytaj weterynarza o opinię, wyjaśniając, gdzie mieszkasz i jak żyje twój towarzysz.

• Zakażenia pasożytnicze są powszechne i wszystkie koty często muszą być odrobaczone. Porozmawiaj ze swoim weterynarzem o endemicznych pasożytach w twojej okolicy.

• Roztwory do iniekcji Droncit zapewniają uczucie pieczenia, a następnie efemeryczne bóle u większości kotów podczas iniekcji.