Jak zorganizować interwencję psychospołeczną

Zawartość

• etapy
• Część 1 Zorganizuj interwencję
• Część 2 Spotkanie dotyczące interwencji
• Część 3 Kontynuacja

Jeśli ktoś, kogo kochasz, zmaga się z uzależnieniem, czy to alkoholem, narkotykami, hazardem czy innymi destrukcyjnymi zachowaniami, zorganizowanie interwencji może być najlepszym sposobem pomocy. Ludzie, którzy mają poważne problemy z uzależnieniem, często zaprzeczają i nie przyznają się, że mają problem. Gdy szczere dyskusje i inne próby się nie powiodą, możesz połączyć siły z przyjaciółmi, rodziną, a nawet profesjonalistą, aby skonfrontować osobę z prawdą i zaoferować szczegółowy plan działania.

etapy

Część 1 Zorganizuj interwencję

1. 
   

   
   Skonsultuj się z profesjonalistą. Aby postawić szanse po twojej stronie, skonsultuj się z kimś, kto już przyszedł z pomocą osobom cierpiącym na uzależnienia i który już przeprowadził interwencję. Doradca w centrum reklamowym może przeprowadzić cię przez cały proces i zwiększyć szanse powodzenia interwencji. Możesz spotkać się z tym specjalistą z wyprzedzeniem, aby zaplanować interwencję, a nawet możesz chcieć wziąć udział, aby ją ułatwić. Zatrudnienie specjalisty jest szczególnie ważne, jeśli:
   • dana osoba ma historię zaburzeń psychicznych,
   • osoba może gwałtownie reagować na interwencję,
   • osoba ma skłonności samobójcze.

2. 
   

   
   
   
   Utwórz zespół interwencyjny. Powinien składać się z pięciu lub sześciu osób, które są blisko osoby i które szanują. Jej rodzice, rodzeństwo, zaufani członkowie rodziny lub najlepsi przyjaciele są idealnymi kandydatami. Zaproś ludzi, którzy zostali poruszeni jego zachowaniem i martwią się o jego przyszłość. Ważne jest, aby wezwać osoby, na które dana osoba może liczyć w razie potrzeby, ponieważ interwencja to tylko pierwszy krok na drodze do wyzdrowienia.
   • Nie zapraszaj osób, których ta osoba nie lubi lub którym nie ufa. Może to zirytować osobę, której chcesz pomóc, a ona może zająć drzwi, zamiast być otwartym i przyjmującym twoją pomoc.
   • Nie zapraszaj osób, które mogłyby przeszkadzać w interwencji, ponieważ są zbyt emocjonalne lub bronią osoby. Na przykład osoba, której chcesz pomóc, może być blisko swojej młodszej siostry, ale jeśli się z nią zgodzi i zacznie mówić, że tak naprawdę nie musi przejść rehabilitacji, wyrządzi więcej szkody niż cóż, jeśli jest obecna podczas zabiegu.
   • Jeśli uważasz, że ktoś powinien być obecny, ale jakie jest ryzyko zakłócenia interwencji, poproś go o opisanie listu, który przeczytasz na głos.

3. 
   

   
   
   
   Znajdź plan działania. Zaproponowane leczenie jest centralnym punktem powodzenia interwencji. Nie wystarczy powiedzieć osobie, że uważasz, że ma problem, aby pomóc jej rozwiązać uzależnienie. Lepiej jest zaoferować jej leczenie, które on lub ona może rozpocząć na miejscu, niż powiedzieć: „Musisz uzyskać leczenie. "
   • Plan działania musi zawierać środki dla Twojej ukochanej osoby, aby pomóc profesjonalistom w walce z ich uzależnieniem. Środki te mogą przybrać formę programu detoksykacji, psychoterapii lub grupy wsparcia w szpitalu. Poszukaj lokali i wybierz ten, który wydaje się najbardziej odpowiedni dla osoby, której chcesz pomóc. Dowiedz się o warunkach przyjęcia i przygotuj wszystko z wyprzedzeniem. Być może będziesz musiał zadać sobie pytanie, w jaki sposób zamierzasz sfinansować to leczenie.
   • Przygotuj listę grup wsparcia, na które Twój ukochany może natychmiast się zapisać. Możesz zasugerować, że zawiezie go na spotkania.
   • Ułóż plan, aby upewnić się, że dana osoba może udać się do centrum leczenia. Jeśli jest to zamknięte centrum, poczyń przygotowania, aby je tam zabrać. Jeśli jest to otwarte centrum, ustal harmonogram z najbliższymi, aby regularnie jeździł samochodem.

4. 
   

   
   Zdecyduj, jakie będą konsekwencje. Wszyscy uczestnicy interwencji będą musieli ogłosić konsekwencje, które zostaną wprowadzone, jeśli osoba odmówi leczenia. Choć może to być trudne, wszyscy powinni być gotowi dokonać dużej zmiany, aby pomóc tej osobie rozpocząć od nowa. Celem jest uświadomienie mu, że jego destrukcyjne zachowanie nie będzie już dozwolone przez jego rodzinę. Trudniej będzie mu kontynuować te ryzykowne zachowania.
   • Jeśli członkowie rodziny go chronią lub dadzą mu pieniądze, jedną z konsekwencji może być odcięcie jakiegokolwiek wsparcia finansowego lub poproszenie go, aby zamieszkał gdzie indziej.
   • Dla osób najbliższych mu konsekwencją może być wniosek o rozwód lub zmianę w związku.
   • Rozważ zastosowanie konsekwencji prawnych. Na przykład, zamiast płacić hołd po aresztowaniu podczas jazdy w stanie zdegradowanym, jego rodzina i przyjaciele mogą przysiąc, że nie pomogą mu następnym razem. Nie będzie już „ratowania”.

5. 
   

   
   Zdecyduj się na chwilę i miejsce. Po zaplanowaniu interwencji znajdź datę i godzinę dla wszystkich. Wybierz intymne miejsce, w którym dana osoba poczuje się komfortowo, na przykład dom ukochanej osoby. Wszyscy zaangażowani w interwencję muszą zdawać sobie sprawę z powagi sytuacji i przybyć na miejsce w wyznaczonym terminie. Nieobecność może być szkodliwa dla interwencji.

6. 
   

   
   Zrób próbę. Próba może pomóc, ponieważ interwencja może być bardzo emocjonalnym momentem. Bardzo ważne jest, aby nie stracić nici podczas interwencji i powtórzenie całej sesji pomoże obecnym trzymać się z dala od tego, co zostało uzgodnione. Jeśli planujesz zaangażować profesjonalistę, spróbuj zorganizować próbę, w której on również będzie obecny.
   • Komunikuj się otwarcie ze sobą i wymieniaj szkodliwe zachowania ukochanej osoby, dla siebie i dla osób w pobliżu. Zbierz konkretne fakty na temat osoby.Zapewnij poufność osobom, które wezmą udział w spotkaniu.
   • Możesz rozważyć sporządzenie listy zachowań, które nie będą dłużej akceptowane przez osobę. Obok każdej rzeczy zapisz konsekwencje, które zostaną zastosowane, jeśli dana osoba nie zmieni swojego nastawienia.
   • Niech ludzie napiszą, co zamierzają mu powiedzieć. Nie warto też uczyć się serca na pamięć, nie jest to przedstawienie. Ale musisz koniecznie zająć się wszystkimi ważnymi tematami bez odchodzenia od tego, co zostało zaplanowane.
   • Przewiduj możliwe reakcje osoby i przygotuj odpowiedzi. Jeśli jest defensywna lub zła, wszyscy powinni być przygotowani, aby nie zakłócała ​​interwencji.

Część 2 Spotkanie dotyczące interwencji

1. 
   

   
   Zaproś osobę na spotkanie, nie mówiąc mu, co to jest. Jeśli ją ostrzeżesz, są szanse, że nie przyjdzie. Aby upewnić się, że dana osoba tam jest, należy powiedzieć jej, że jej rodzina lub przyjaciele organizują interwencję. Ułóż plan, aby przenieść go w wybrane miejsce, niczego nie podejrzewając. Na przykład możesz uniknąć jedzenia w domu lub spędzania czasu z przyjacielem.
   • Upewnij się, że plan wygląda naturalnie. Nie sugeruj czegoś, co wyjdzie z codzienności.
   • Wszyscy powinni już być razem, kiedy osoba ta przybędzie. Po przyjeździe wyjaśnij, że jest to interwencja i powiedz osobie, że każdy chce mu coś powiedzieć.

2. 
   

   
   Niech każda osoba wyrazi siebie. Na podstawie powtórzeń każdy powinien mówić i czytać to, co przygotował. Jeśli profesjonalista jest częścią interwencji, może być tym, który prowadzi spotkanie i udziela głosu obecnym. Daj każdemu przyjacielowi i członkowi rodziny możliwość wyjaśnienia, w jaki sposób działania tej osoby wpływają na ich życie, aby powiedzieć im, jak bardzo kochają i jak bardzo chcą, aby wszystko szło lepiej.
   • Nie zaleca się krzyczenia ani znieważania. W takim przypadku osoba, której próbujesz pomóc, może po prostu odejść. Obecni powinni zachować spokój, aby zapewnić powodzenie interwencji.
   • Biorąc to pod uwagę, dobrze jest wykazać trochę degradacji. Wyrażając swój ból i nadzieję, że wszystko się poprawi, możesz pomóc osobie działać. Nie ma znaczenia, czy płaczesz.
   • Unikaj prób rozjaśnienia atmosfery lub ogólnie odwrócenia rozmowy tematu.

3. 
   

   
   Przedstaw leczenie. Po tym, jak wszyscy się odezwą, lider interwencji (lub specjalista) musi przedstawić daną osobę leczenie. Niech zrozumie, że ten lek został przebadany, jest zalecany przez ekspertów i że wszyscy myślą, że to jego najlepsza szansa na poprawę. Poproś go, aby zdecydował się natychmiast zaakceptować leczenie.
   • Omów, co się stanie, jeśli odmówi. Musi jasno zrozumieć, że jeśli odrzuci tę opcję, będą miały konsekwencje.
   • Oczekuj, że osoba wyrazi gniew, zacznie płakać lub śmiać się. Podkreśl powagę sytuacji i nie puszczaj.

4. 
   

   
   Zakończ spotkanie następnymi konkretnymi krokami. Zaraz po zakończeniu interwencji osoba powinna rozpocząć wybrane leczenie. Może to obejmować wpadnięcie do ośrodka w celu rozpoczęcia odsadzenia i rehabilitacji lub rozpoczęcie terapii lub zapisania się do grupy wsparcia. Poproś osobę, aby zobowiązała się do przestrzegania całego leczenia i zrobienia wszystkiego, co możliwe, aby jego stan nie stał się brzydki.

Część 3 Kontynuacja

1. 
   

   
   Wspieraj osobę, jeśli zaakceptuje leczenie. Skuteczność interwencji może zająć dużo czasu. Nawet jeśli dana osoba jest początkowo otwarta na leczenie, będzie musiała przejść długą drogę, zanim znów poczuje się stabilna i pewna siebie. Upewnij się, że czujesz się wspierany i otoczony w tym trudnym czasie. Ważne jest, aby wszyscy zaangażowani w interwencję robili wszystko, aby proces był jak najłatwiejszy.
   • Podczas powrotu do zdrowia wiele osób jest negatywnych lub cynicznych. Skarżą się na placówkę lub lekarza, innych członków grupy wsparcia i tak dalej. Nie poddawaj się, jeśli osoba poprosi o wcześniejsze zakończenie leczenia. Opierajcie się pokusie współczucia, ponieważ może to zacząć się rozwiązywać.
   • Nie akceptuj półśrodków. Osoba może argumentować, że tylko dwa tygodnie leczenia były wystarczające lub że chodzenie do grupy wsparcia trzy razy w tygodniu to za dużo. Dołóż wszelkich starań, aby pomóc osobie zastosować się do wstępnego planu leczenia określonego przez profesjonalistę. Ogólnie rzecz biorąc, półśrodki nie działają.

2. 
   

   
   Oczekuj, że osoba odmówi leczenia. Czasami zaprzeczenie lub gniew ma przewagę, a osoba odmawia leczenia. Nie ma sposobu, aby zmusić kogoś do pomocy, jeśli on lub ona po prostu nie jest gotowy. Najlepiej jest zdecydowanie zachęcić osobę do poddania się leczeniu i wiedzieć, że będziesz go wspierać po drodze.
   • Nawet jeśli dana osoba odmówi leczenia, nie oznacza to, że interwencja nie była przydatna. Teraz wie, że jej rodzina uważa, że ​​ma poważny problem.
   • Mówiąc otwarcie o tych sprawach, rodzina przestaje autoryzować proces uzależnienia.

3. 
   

   
   Zastosuj konsekwencje. Choć może to być bolesne, ważne jest, aby zastosować konsekwencje, których się spodziewałeś, jeśli dana osoba odmówi leczenia. Umożliwienie mu dalszego życia tak jak wcześniej nigdy mu nie pomoże. Dopóki dana osoba nie kontroluje swojego uzależnienia, zawsze będzie ryzyko kryzysu. Najlepsze, co możesz zrobić, to nie dawać mu pieniędzy, przerwy lub czegokolwiek, co zaznaczy znaczącą zmianę w życiu danej osoby i pomoże jej zacząć od nowa.
   • Jeśli kryzys wystąpi później, skorzystaj z niego. Na przykład, jeśli dana osoba jest zatrzymywana lub idzie do szpitala, skorzystaj z tego doświadczenia, aby pokazać jej, z czym tak naprawdę potrzebuje pomocy.
   • Pamiętaj, że pomagasz leczyć. Czasami musimy znosić ból naszych bliskich, aby móc im zapewnić pomoc, której potrzebują, aby się poprawić.