Jak napisać plan leczenia zdrowia psychicznego

Autor: Roger Morrison

Data Utworzenia: 23 Wrzesień 2021

Data Aktualizacji: 1 Lipiec 2024

Wideo: Zdrowie psychiczne - ABC Psychoterapii

Zawartość

etapy
Część 1 Dokonaj pełnej oceny zdrowia psychicznego
Część 2 Wyznaczanie celów
Część 3 Opracuj plan leczenia

W tym artykule: Dokonywanie pełnej oceny zdrowia psychicznego Określanie celów Opracowywanie planu leczenia 13 referencji

Plan leczenia zdrowia psychicznego to dokument, który zawiera szczegółowe informacje na temat zaburzenia psychicznego pacjenta lub klienta oraz określa cele i strategie, które mogą pomóc mu w przezwyciężeniu problemów psychicznych. Aby uzyskać informacje wymagane do ustalenia planu leczenia, specjalista ds. Zdrowia psychicznego musi najpierw przeprowadzić wywiad z klientem. Są to informacje zebrane podczas wywiadu, które są wykorzystywane do napisania planu leczenia.

etapy

Część 1 Dokonaj pełnej oceny zdrowia psychicznego

Zbierz informacje. Ocena psychologiczna to sesja zbierania danych, podczas której pracownik służby zdrowia psychicznego (doradca, terapeuta, pracownik socjalny, psycholog lub psychiatra) przeprowadza wywiad z pacjentem na temat aktualnych problemów psychologicznych, wcześniejszych problemów psychicznych, historii rodziny, problemów teraźniejszość i przeszłość w pracy, szkole i relacje z innymi. Ocena psychologiczna może być również wykorzystana do zbadania problemów związanych z uzależnieniem od substancji, a także leków psychiatrycznych, które pacjent musiał stosować lub stosuje obecnie.
- Specjalista ds. Zdrowia psychicznego może również zapoznać się z dokumentacją medyczną i zdrowia psychicznego pacjenta podczas procesu oceny. Upewnij się, że odpowiednie dokumenty upoważniające do przekazywania informacji zostały podpisane.
- Upewnij się również, że zwięźle wyjaśniłeś granice poufności. Poinformuj pacjenta, że rozmowy, które z nim przeprowadzisz, będą poufne, chyba że pacjent zamierza sam sobie wyrządzić krzywdę, wyrządzić krzywdę komuś innemu lub jest świadomy pewnych nadużyć w społeczności.
- Przygotuj się do przerwania oceny, jeśli okaże się, że pacjent przechodzi kryzys. Na przykład, jeśli dana osoba ma myśli samobójcze lub słowniki, musisz zmienić taktykę i natychmiast postępować zgodnie z procedurami interwencji w sytuacji kryzysowej.
Postępuj zgodnie z krokami oceny. Większość placówek zdrowia psychicznego zapewnia personelowi zdrowia psychicznego szablon oceny lub formularz do wypełnienia podczas rozmowy kwalifikacyjnej. Oto przykład różnych części oceny psychologicznej.
- Powód zalecenia
  - Z jakich powodów dana osoba przychodzi na takie leczenie?
  - Jak polecono tę osobę?
- Objawy i aktualne zachowania
  - Stan depresyjny, lęk, zmiany apetytu, zaburzenia snu itp.
- Historia problemu
  - Kiedy zaczął się problem?
  - Jaka jest intensywność, częstotliwość i czas trwania problemu?
  - Co już próbowano zrobić, aby rozwiązać ten problem?
- Pogorszenie jakości życia
  - Problemy w domu, w szkole, w pracy i w relacjach społecznych.
- Historia psychologiczna lub psychiatryczna
  - Poprzednie zabiegi, hospitalizacje itp.
- Obawy dotyczące ryzyka i bezpieczeństwa
  - Myśl o tym, że jest fizycznie niepoprawna, podobnie jak inni
  - Jeśli pacjent dokonuje takiego aluzji, przerwij sesję oceny i postępuj zgodnie z procedurami interwencji kryzysowej.
- Poprzednie i aktualne leki, zarówno psychiatryczne, jak i medyczne
  - Podaj nazwę leku, dawkę, czas trwania leczenia oraz to, czy pacjent przestrzega prawidłowej dawki.
- Obecne lub przeszłe spożycie narkotyków
  - Labus lub spożywanie alkoholu i innych narkotyków.
- Stożek rodzinny
  - Poziom społeczno-ekonomiczny.
  - Zawód rodziców.
  - Stan cywilny rodziców (żonaty, w separacji, rozwiedziony).
  - Stożek kulturowy.
  - Emocjonalne i medyczne poprzedniki
  - Relacje rodzinne.
- Osobiste doświadczenie
  - dzieciństwo : różne etapy rozwoju, częstotliwość kontaktu z rodzicami, uczenie się czystości, medyczna historia dzieciństwa.
  - Małe i średnie dzieciństwo : dostosowanie akademickie, wyniki w nauce, relacje w grupie rówieśniczej, hobby, ulubione zajęcia, zainteresowania
  - adolescencja : pierwsze randki, zachowanie w okresie dojrzewania, obecność zachowań destrukcyjnych.
  - Początek i środek dorosłego wieku : kariera lub zawód, satysfakcja z osiągania celów życiowych, relacje międzyludzkie, małżeństwo, stabilność ekonomiczna, historia medyczna i emocjonalna, relacje z rodzicami.
  - Koniec wieku dorosłego : historia choroby, reakcja na trudności związane ze spadkiem zdolności, stabilność ekonomiczna.
- Stan zdrowia psychicznego
  - Dbanie o wygląd i higienę osobistą, sposób mówienia, nastrój, negatywne emocje itp.
- Inne parametry
  - Poczucie własnej wartości (uznanie lub nienawiść do siebie), szczęśliwe lub smutne wspomnienia, lęki, pierwsze wspomnienia, powracające i budzące marzenia sny.
- Podsumowanie i wrażenie kliniczne
  - Krótkie podsumowanie problemów i objawów klienta powinno być napisane w formie narracyjnej. W tej sekcji doradca może uwzględnić spostrzeżenia dotyczące zachowania i reakcji pacjenta podczas oceny.
- Diagnoza
  - Wykorzystaj zebrane informacje, aby ustalić diagnozę DSM-IV.
- Rekomendacje
  - Terapia w użyciu, zalecenie skonsultowania się z psychiatrą, przepisanie leczenia itp. Zalecenia powinny opierać się na diagnozie i wrażeniach klinicznych. Skuteczny plan leczenia może wymagać urlopu.
Dokonuj obserwacji związanych z zachowaniem. Doradca przeprowadzi Mini Mental State Examination (MMSE), który obejmuje obserwację wyglądu zewnętrznego klienta i jego interakcji z personelem i innymi klientami instytucji. Terapeuta musi również podjąć decyzję w odniesieniu do nastroju klienta (smutek, złość, obojętność) i strony emocjonalnej (aspekt emocjonalny klienta, który może różnić się między ekspansywnym, który wyraża wiele emocji i obojętnym, który nie wyraża emocji). Te obserwacje pozwalają doradcy zdiagnozować i napisać odpowiedni plan leczenia. Rozważ kilka przykładów tematów, które należy uwzględnić w przeglądzie stanu psychicznego:
- wygląd i higiena osobista (schludny lub zaniedbany wygląd)
- kontakt wzrokowy (unikanie, mało, brak lub normalnie)
- aktywność ruchowa (spokojna, dręczona, twarda lub pobudzona)
- sposób mówienia (cichy, głośny, szybki, zła mowa)
- typ interaktywny (dramatyczny, wrażliwy, współpracujący, słaby)
- umiejętność kierowania (czy dana osoba zna czas, datę i sytuację, w której się znajduje?)
- funkcjonowanie intelektualne (stan normalny lub zaburzony)
- pamięć (stan normalny lub zakłócony)
- nastrój (eutymiczny, drażliwy, lękliwy, niespokojny, przygnębiony)
- strona emocjonalna (normalna, labilna, brutalna, obojętna)
- zaburzenia percepcji (omamy)
- zakłócenie procesu myślowego (koncentracja, osąd, wgląd)
- zaburzenia treści myśli (urojenia, obsesje, myśli samobójcze)
- zaburzenia zachowania (agresywność, utrata kontroli impulsów, wymagający charakter)
Ustal diagnozę. Diagnoza jest najważniejszym elementem. Czasami klient może mieć wiele diagnoz, takich jak poważne zaburzenie depresyjne i nadużywanie alkoholu. Wszystkie diagnozy muszą zostać postawione przed opracowaniem pełnego planu leczenia.
- Wybór diagnozy zależy od objawów pacjenta i tego, jak są one zgodne z kryteriami określonymi w DSM. DSM to diagnostyczny system klasyfikacji stworzony przez American Psychiatric Association (APA). Użyj najnowszej wersji Podręcznika diagnostycznego i statystycznego (DSM-5), aby ustalić prawidłową diagnozę.
- Jeśli nie posiadasz DSM-5, zanieś go jednemu ze swoich przełożonych lub współpracowników. Nie należy odwoływać się do zasobów dostępnych online, aby dokonać prawidłowej diagnozy.
- Opierając się na głównych objawach, które przejawia klient, aby uzyskać wiarygodną diagnozę.
- Jeśli nie masz pewności co do diagnozy lub potrzebujesz pomocy eksperta, porozmawiaj ze swoim przełożonym klinicznym lub skonsultuj się z doświadczonym klinicystą.

Część 2 Wyznaczanie celów

Zidentyfikuj możliwe cele. Po zakończeniu wstępnej oceny i postawieniu diagnozy należy rozważyć, jakie interwencje i cele leczenia chcesz osiągnąć. Zasadniczo klienci potrzebują pomocy w określeniu celów, więc będzie to pomocne, jeśli będziesz gotowy na długo przed rozmową z klientem.
- Na przykład, jeśli twój klient ma poważne zaburzenie depresyjne, prawdopodobnym celem byłoby prawdopodobnie zmniejszenie objawów tego zaburzenia.
- Pomyśl o możliwych celach związanych z objawami, które przejawia klient. Może twój klient ma bezsenność, obniżony nastrój i niedawny przyrost masy ciała (wszystkie możliwe objawy poważnego zaburzenia depresyjnego). Możesz utworzyć osobny cel dla każdej z tych ważnych kwestii.
Pomyśl o różnych interwencjach. Interwencje są kluczowym elementem terapii. Twoje interwencje terapeutyczne doprowadzą ostatecznie do zmiany stanu twojego klienta.
- Zidentyfikuj różne rodzaje leczenia lub interwencje, które możesz zastosować, takie jak: planowanie aktywności, terapia poznawczo-behawioralna i restrukturyzacja poznawcza, doświadczenia behawioralne, zadania domowe i nauczanie umiejętności radzenia sobie, takich jak techniki relaksu, uważności i koncentracji.
- Nie wychodź poza swoją dziedzinę wiedzy. Tym, co czyni kogoś etycznym terapeutą, jest trzymanie się tego, do czego jesteś kompetentny, aby nie wyrządzić szkody klientowi. Nie próbuj terapii, na którą nie zostałeś przeszkolony, chyba że masz nadzór kliniczny eksperta.
- Jeśli jesteś początkującym w dziedzinie zdrowia psychicznego, spróbuj użyć szablonu lub instrukcji, które poprowadzą Cię do wybranego rodzaju terapii. To pomoże ci pozostać na dobrej drodze.
Omów cele z klientem. Po zakończeniu wstępnej oceny terapeuta i klient muszą współpracować, aby ustalić odpowiednie cele leczenia. Ta dyskusja musi się odbyć przed opracowaniem planu leczenia.
- Plan leczenia powinien uwzględniać bezpośredni raport klienta. Doradca i klient wspólnie decydują, jakie cele należy uwzględnić w planie leczenia i strategie, które zostaną zastosowane do ich osiągnięcia.
- Zapytaj klienta, jakie są jego oczekiwania dotyczące leczenia. Mógł powiedzieć: „Chcę poczuć się mniej przygnębiony”. Następnie możesz zaoferować sugestie dotyczące celów, które mogą być pomocne w zmniejszeniu objawów depresji (takich jak rozpoczęcie terapii zachowań poznawczych (CBT)).
- Skorzystaj z formularza dostępnego online, aby ustawić swoje cele. Możesz zadać klientowi następujące pytania.
  - Jaki jest jeden z twoich celów związanych z tą terapią? Co chciałbyś zobaczyć, będąc innym?
  - Jakie kroki możesz podjąć, aby się tam dostać? Sugestie dla klienta, jeśli utknął.
  - W skali od zera do dziesięciu, przy zerowym poziomie nie w pełni zrealizowanym, a dziesięciu całkowicie brakującym, na jakim poziomie skali Twoim zdaniem jesteś związany z tym celem? Pomaga to w mierzeniu celów.
Wyznacz konkretne cele leczenia. Cele leczenia są tym, co je motywuje. Cele są również głównym składnikiem leczenia. Spróbuj zastosować podejście oparte na celach SMART.
- S w szczególności: należy podać jak najdokładniej specyfikację działania, na przykład „zmniejszyć nasilenie depresji” lub „zmniejszyć bezsenność”.
- M wymierne: jak ustalić cel bramkowy? Uczyń je kwantyfikowalnymi, np. „Zmniejsz depresję skali nasilenia 9/10 do 6/10 skali. Innym obiektywnym przykładem może być „zmniejszenie bezsenności z trzech nocy w tygodniu do jednej nocy”.
- dla akceptowalnego: upewnij się, że cele są rozsądne i niezbyt wysokie. Na przykład chęć zmniejszenia bezsenności z siedmiu nocy w tygodniu do zera w nocy w tygodniu może być trudnym celem do osiągnięcia w krótkim okresie. Pamiętaj, aby planować cztery noce w tygodniu. Następnie, gdy osiągniesz czterodniową noc, możesz wyznaczyć nowy cel - zero nocy.
- R realistyczny i zaradny: czy cel jest osiągalny przy dostępnych zasobach? Czy są jeszcze inne zasoby, które będą potrzebne wcześniej lub które mogą pomóc w osiągnięciu celu? Jak uzyskać dostęp do tych zasobów?
- T na czas określony: ustal sobie limit czasu dla każdego celu, na przykład trzy miesiące lub sześć miesięcy.
- Dobrze sformułowany cel powinien wyglądać tak: klient będzie mógł zmniejszyć swoją bezsenność z trzech nocy w tygodniu do jednej nocy w ciągu najbliższych trzech miesięcy.

Część 3 Opracuj plan leczenia

Zwróć uwagę na elementy planu leczenia. Plan leczenia będzie zawierał cele, które określi doradca i terapeuta. Wiele klinik ma szablon lub formularz planu leczenia, który doradca będzie musiał wypełnić. Część tego formularza zawiera pola, które doradca sprawdzi i które opisują objawy klienta. Podstawowy plan leczenia zawiera następujące informacje.
- Nazwa klienta diagnozy.
- Cele długoterminowe (np. życzenie klienta „Chcę leczyć depresję”).
- Cele krótkoterminowe (nasilenie depresji klienta zostanie zmniejszone z 8/10 do 5/10 w ciągu sześciu miesięcy) Dobre leczenie musi obejmować co najmniej trzy cele.
- Interwencje kliniczne lub rodzaje usług (terapia indywidualna lub grupowa, terapia poznawcza i behawioralna itp.)
- Zaangażowanie klienta (Co klient zobowiązuje się zrobić, na przykład przychodząc na terapię raz w tygodniu, odrabiając zadania domowe związane z terapią i stosując umiejętności nabyte podczas terapii).
- Data i podpisy terapeuty i klienta.
Napisz swoje cele. Twoje cele powinny być wyrażone tak jasno i zwięźle, jak to możliwe. Zapamiętaj INTELIGENTNE cele i spraw, aby każdy cel był konkretny, mierzalny, osiągalny i określony czasowo.
- Formularz, którego używasz, może nakazać, abyś napisał każdy cel osobno, a także interwencje, które mają być zastosowane dla każdego celu i co klient zgodzi się zrobić.
Określ interwencje, których będziesz używać. Doradca może uwzględnić strategie leczenia, które klient zgodził się zastosować. Można tutaj wskazać formę terapii, która zostanie wykorzystana do osiągnięcia tych celów, na przykład terapię indywidualną lub rodzinną, leczenie narkotykami i zarządzanie lekami.
Umieść swój podpis na planie leczenia. Klient i doradca muszą podpisać plan leczenia, aby pokazać, że uzgodniono, co należy zrobić podczas leczenia.
- Zrób to, jak tylko skończysz opracowywać plan leczenia. Musisz upewnić się, że daty w formularzu są dokładne i że klient zgadza się z celami planu leczenia.
- Jeśli plan leczenia nie zostanie podpisany, firmy ubezpieczeniowe nie będą w stanie zapłacić za świadczone usługi.
Przejrzyj i popraw plan w razie potrzeby. Oczekuje się, że zrealizujesz cele i rozwiniesz inne w miarę postępu klienta. Plan leczenia musi obejmować przyszłe daty, w których doradca i klient będą mogli przeanalizować postępy dokonane przez klienta. To właśnie w tych terminach może zostać podjęta decyzja o kontynuowaniu lub zmianie obecnego leczenia.
- Możesz zdecydować się monitorować cele co miesiąc lub co tydzień, aby określić postępy klienta. Zadaj takie pytania: ile razy miałeś w tym tygodniu bezsenność? Gdy klient osiągnie swój cel, taki jak bezsenność tylko raz w tygodniu, możesz przejść do innego celu (na przykład, aby nie mieć bezsenności w ciągu tygodnia lub ogólnie poprawić jakość snu) ,