Jak rozpoznać objawy dysleksji

Zawartość

• etapy
• Część 1 Rozpoznawanie dysleksji u niemowląt (3-6 lat)
• Część 2 Rozpoznawanie dysleksji u dzieci w wieku szkolnym (w wieku 6-18 lat)
• Część 3 Rozpoznawanie objawów dysleksji u dorosłych

W tym artykule: Rozpoznawanie dysleksji u niemowląt (od 3 do 6 lat) Rozpoznawanie dysleksji u dzieci w wieku szkolnym (od 6 do 18 lat) Rozpoznawanie objawów dysleksji u dorosłych60 Referencje

Dysleksja jest specyficznym zaburzeniem uczenia się, którego główną cechą jest zaburzenie czytania. Liczby wskazują, że cierpi na to co najmniej 20% Amerykanów. Możliwe jest jednak, że miliony ludzi nie zostały jeszcze zdiagnozowane. Dysleksja nie oznacza, że ​​dana osoba otrzymała złe wykształcenie, brak inteligencji lub problemy ze wzrokiem. Mózg osoby z dysleksją po prostu działa inaczej niż inne. Tacy ludzie często mają trudności z rozkładaniem słów lub zbieraniem dźwięków w celu tworzenia słów, zarówno pisemnych, jak i ustnych.Innymi słowy, osobom z dysleksją trudno jest przekształcić język w myśli (słuchanie i czytanie) i odwrotnie (wyrażenie pisemne lub ustne). W rezultacie osoby te na ogół nie czytają tak dokładnie lub tak często, jak osoby niemające dysleksji, chociaż zaburzenie to trwa przez całe życie, można je leczyć, a efekty zmniejszać po potwierdzeniu diagnozy. Oprócz podstawowego objawu zaburzeń czytania, inne objawy mogą pomóc w rozpoznaniu dysleksji u małych dzieci, dzieci w wieku szkolnym, a nawet dorosłych.

etapy

Część 1 Rozpoznawanie dysleksji u niemowląt (3-6 lat)

1. 
   

   
   Czy dziecko ma problemy z mówieniem lub słyszeniem? Dysleksja charakteryzuje się trudnościami w odszyfrowywaniu i przekształcaniu języka. W rezultacie objawy pojawiają się w innych obszarach niż czytanie. Jeśli twoje dziecko ma tylko jeden lub dwa z opisanych poniżej objawów, niekoniecznie oznacza to, że ma dysleksję. Ale jeśli wydaje się, że ma wiele wymienionych objawów, dobrze byłoby porozmawiać o tym ze swoim pediatrą.
   • Opóźnienie językowe. Ostrzeżenie: ten objaw może mieć wiele przyczyn. Umów się na wizytę u swojego pediatry, jeśli obawiasz się, że twoje dziecko wydaje się spóźnione z uzyskaniem podłogi.
   • Trudność w wymowie niektórych słów. Obejmuje to zamianę słów lub liter, takich jak „kaskaderski lot” zamiast „latawiec”.
   • Trudności w rozbiciu słów na dźwięki i odwrotnie: dziecko będzie miało trudności z rozwijaniem słów poprzez grupowanie dźwięków w celu komunikacji.
   • Trudne rymowanie słów.

2. 
   

   
   
   
   Czy dziecko ma trudności w nauce? Ponieważ dziecko z dysleksją ma trudności z manipulowaniem dźwiękami (transformacją fonologiczną) i szybkim wyrażaniem w odpowiedzi na stymulację wzrokową, przyswajanie niektórych elementarnych nauk może być trudne. Trudności te są wskazane przez objawy wymienione poniżej.
   • Dziecko powoli rozwija swoje słownictwo. Zwykle dzieci w wieku niemowlęcym z dysleksją mają bardzo ograniczone słownictwo.
   • Powoli pamięta dźwięki, litery, kolory i cyfry. Niektóre dzieci z dysleksją mogą spóźniać się z nazwaniem przedmiotów, które są im znane.
   • Ma problem z rozpoznaniem własnego imienia
   • Ma problem z rymowaniem słów lub recytowaniem rymów
   • Ma problem z zapamiętywaniem treści różnych filmów, nawet jeśli jest to jego ulubiony film.
   • Należy pamiętać, że małe dzieci, które popełniają błędy w pisaniu, niekoniecznie mają dysleksję. Wielu z nich zamienia litery i cyfry, ponieważ dopiero zaczynają uczyć się pisać. Może to jednak być znakiem rozpoznawczym u starszych dzieci. Jeśli dziecko nadal zamienia swoje litery i cyfry, powinieneś go zbadać.

3. 
   

   
   
   
   Czy dziecko ma objawy zaburzeń fizycznych? Ponieważ dysleksja obejmuje problemy z organizacją przestrzenną i umiejętnościami motorycznymi, może ona objawiać się również u małych dzieci w następujący sposób.
   • Opóźnienie w rozwijaniu precyzyjnych umiejętności motorycznych, takich jak umiejętność trzymania ołówka lub książki, zapinanie lub rozpinanie kurtki oraz używanie zamka błyskawicznego lub mycie zębów.
   • Zamieszanie między jego lewą a prawą stroną.
   • Trudność tańca w rytm muzyki.

4. 
   

   
   Porozmawiaj ze swoim pediatrą. Jeśli uważasz, że Twoje dziecko może mieć dysleksję, skonsultuj się z pediatrą. Konieczne jest wczesne rozpoznanie dysleksji dziecka, aby skutecznie poradzić sobie z zaburzeniem.
   • Specjaliści dysponują szeregiem testów, które pozwalają diagnozować dysleksję u małych dzieci od 5 lat.

Część 2 Rozpoznawanie dysleksji u dzieci w wieku szkolnym (w wieku 6-18 lat)

1. 
   

   
   Czy dziecko ma problemy z czytaniem? Zwykle możliwe jest zdiagnozowanie dysleksji u dzieci i młodzieży, gdy spóźniają się z nauką czytania w porównaniu z rówieśnikami w tym samym wieku. Jest tak samo, gdy niezmiennie spóźniają się z poziomem czytania w swoim przedziale wiekowym. To jest główny objaw dysleksji. Problemy z czytaniem mogą obejmować.
   • Opóźnienie w możliwości łączenia liter i dźwięków.
   • Pomieszanie prostych słów, takich jak „ręka” i „chleb” lub „the” i „the”.
   • Ciągłe powtarzanie tych samych błędów w czytaniu i pisowni nawet po ich poprawieniu. Typowe błędy obejmują konwersję liter (na przykład „d” dla „b”), tłumaczenie słów („słupek” dla „drzewa”), pisemną wersję liter („m” dla „w” i „u” dla „ n ”), transpozycje liter („ chleb ”i„ kąpiel ”) lub zamiany słów („ dom ”na„ dom ”).
   • Konieczność kilkukrotnego przeczytania w sądzie w celu zrozumienia znaczenia.
   • Trudności w przyswajaniu pomysłów lub koncepcji zwykle dostosowywanych do wieku dziecka.
   • Trudności w sporządzaniu notatek lub przewidywaniu historii lub sekwencji.

2. 
   

   
   Czy dziecko ma problemy ze zrozumieniem lub mową? Podstawowa przyczyna dysleksji utrudnia transformację fonologiczną. Jest to umiejętność zobaczenia lub usłyszenia słowa, a następnie rozbicia go na kilka dźwięków i wreszcie powiązania wszystkich tych dźwięków z literami tworzącymi to słowo. Chociaż prowadzi to do trudności w czytaniu, dzieci również bardzo często mają problemy ze słuchaniem i mówieniem: nie mogą ani słuchać, ani mówić wyraźnie ani poprawnie. Znaki te obejmują następujące rzeczy.
   • Trudności z szybkim zrozumieniem instrukcji lub zapamiętaniem kolejności, w jakiej instrukcje powinny być przestrzegane.
   • Trudność z zapamiętaniem tego, co właśnie powiedziano.
   • Trudność w wyrażaniu myśli słowami Dziecko może również mówić z wahaniem lub wypowiedzieć niepełne zdania.
   • Zagmatwany lub niejasny język: niewłaściwe użycie słów lub słów podobnych do słów, które dziecko naprawdę chce wyrazić (zastąpienie)
   • Trudności w realizacji lub rozumieniu rymów

3. 
   

   
   Czy dziecko ma objawy zaburzeń fizycznych? Ponieważ dysleksja obejmuje problemy z organizacją przestrzenną, dzieci mogą mieć trudności ruchowe. Najczęstsze znaki obejmują następujące rzeczy.
   • Trudności w pisaniu lub kopiowaniu. Możliwe, że pisanie dziecka jest nieczytelne.
   • Niezręczne trzymanie ołówka lub pióra.
   • Niezdarność lub brak koordynacji.
   • Trudności z uprawianiem sportów w piłkę lub sportów zespołowych.
   • Częste pomyłki między prawą i lewą stroną oraz między górą a dolną częścią.

4. 
   

   
   Czy twoje dziecko ma problemy emocjonalne lub behawioralne? Dzieci z dysleksją często przechodzą trudne chwile w szkole, zwłaszcza gdy zdają sobie sprawę, że inne dzieci nie mają takich samych problemów z czytaniem i piszą o nich. W rezultacie sprawia, że ​​czują się mniej inteligentni niż inni lub myślą, że znajdują się w złej sytuacji. Poniżej znajdują się niektóre z objawów emocjonalnych i behawioralnych, które mogą wskazywać, że Twoje dziecko wymaga diagnozy i leczenia dysleksji.
   • Dziecko ulega dewaluacji, pokazując, że ma niską samoocenę.
   • Dziecko wycofuje się i wpada w depresję. Nie chce wychodzić ani być z przyjaciółmi.
   • Dziecko jest niespokojne. Niektórzy eksperci twierdzą, że lęk jest najczęstszym objawem emocjonalnym u dzieci z dysleksją.
   • Dziecko czuje się wyjątkowo sfrustrowane i często wyraża to przez gniew. Może także wykazywać niepokojące zachowanie. Na przykład będzie źle się zachowywał, aby odwrócić uwagę od trudności w nauce.
   • Dziecko wydaje się mieć trudności z koncentracją i uchodzi za dziecko nadpobudliwe lub marzycielskie.

5. 
   

   
   Czy dziecko ma jakieś mechanizmy odchyleń? Dzieci i młodzi dorośli mogą starać się celowo unikać sytuacji, które zmuszałyby ich do czytania, pisania lub mówienia przed publicznością (towarzyszami, nauczycielami i rodzicami). Pamiętaj, że często starsze dzieci stosują strategie dewiacji. Sprawiają wrażenie źle zorganizowanej lub nawet leniwej, aby uniknąć trudności spowodowanych ich dysleksją.
   • Dzieci i młodzi dorośli mogą udawać, że są chorzy, więc nie muszą czytać na głos ani rozmawiać publicznie z obawy przed zawstydzeniem.
   • Odłożą też pracę domową i piszą, aby odłożyć walkę na tak długo, jak to możliwe.

6. 
   

   
   Porozmawiaj z nauczycielem o swoim dziecku i jego lekarzu. Jeśli po przeczytaniu tego artykułu uważasz, że Twoje dziecko może mieć dysleksję, koniecznie musisz porozmawiać z ludźmi, którzy odgrywają rolę w jego życiu jako jego nauczyciel lub lekarz. Osoby te mogą skierować Cię do specjalisty psychologa, który może przeprowadzić niezbędne badania i potwierdzić diagnozę. Ważne jest, aby Twoje dziecko zostało jak najszybciej zdiagnozowane, aby mógł nauczyć się radzić sobie z dysleksją.
   • Kiedy dziecko z dysleksją nie jest leczone, będzie musiało poradzić sobie z konsekwencjami w późniejszym życiu. Czasem są okropne. Badania wykazały, że ponad jedna trzecia uczniów z dysleksją przestaje się uczyć. Liczba ta stanowi ponad jedną czwartą całkowitej liczby studentów, którzy decydują się na opuszczenie studiów w Stanach Zjednoczonych.
   • Pojedynczy test nie wystarczy do zdiagnozowania dysleksji. Bateria testów obejmuje 16 różnych ocen, których celem jest zidentyfikowanie tego, czego brakuje dziecku w każdym aspekcie procesu czytania. Porównują również poziom czytania dziecka z jego potencjałem czytania na podstawie jego poziomu inteligencji. Umożliwiają przetestowanie sytuacji, w których uczeń lepiej przyswaja przekazane mu informacje (zarówno dźwiękowo, jak i wizualnie, a nawet kinestetycznie).
   • Testy te są zwykle organizowane przez szkołę dziecka. Możesz jednak znaleźć w Internecie listę ośrodków dysleksji oraz nazwiska i adresy różnych specjalistów, którzy mogą ci pomóc. Jeśli mieszkasz w Stanach Zjednoczonych, możesz odwiedzić następującą witrynę: tutaj.

Część 3 Rozpoznawanie objawów dysleksji u dorosłych

1. 
   

   
   Czy dorosły ma problemy z pisownią lub czytaniem? Dorośli, którzy są dysleksyjni, ponieważ są mali, często napotykają te same problemy, co dzieci z dysleksją. Oto niektóre z najczęstszych oznak problemów z pisownią i czytaniem u dorosłych:
   • Powolne czytanie pełne nieścisłości.
   • Zła pisownia. Osoby z dysleksją mogą również pisać to samo słowo z inną pisownią za każdym razem, gdy pojawiają się w danym e.
   • Brak słownictwa.
   • Trudności w przygotowaniu lub organizacji. Uwzględnione jest wypełnienie raportu lub podsumowania.
   • Słaba pamięć i trudności w zachowaniu informacji po przeczytaniu.

2. 
   

   
   Czy osoba dorosła opracowała strategie unikania? Wielu dorosłych opracowuje tego rodzaju strategie, aby zrównoważyć swoją dysleksję. Strategie te obejmują:
   • unikaj czytania lub opisywania
   • polegaj na innych, by przeliterować słowo
   • odłożyć każde zadanie obejmujące czytanie lub opis
   • zależy od jego pamięci zamiast czytania tego, co jest napisane

3. 
   

   
   Czy osoba dorosła jest bardzo dobra w niektórych obszarach? Fakt, że osoby z dysleksją mają trudności z czytaniem, nie świadczy o braku inteligencji. W rzeczywistości osoby z dysleksją mają wyjątkowe poczucie kontaktu. Są również bardzo intuicyjni i potrafią czytać przez swoich rozmówców bez pomyłek. Mają też tendencję do widzenia w kosmosie i mogą znaleźć pracę wymagającą takich umiejętności, jak inżynieria lub architektura.

4. 
   

   
   Zrób test na dysleksję. Rozpoznani dorośli z dysleksją mogą nauczyć się korzystać z różnych strategii, aby stać się lepszymi czytelnikami i pisać lepiej. Następnie pozwoli im to zwiększyć poczucie własnej wartości. Skonsultuj się ze specjalistą ds. Zdrowia, aby skierować Cię do specjalisty (zwykle psychologa). Ten pozwoli ci przejść odpowiednie testy.