Jak stwierdzić, czy twój pies ma parwowirusa

Zawartość

• etapy
• Metoda 1 Rozpoznaj objawy parvo
• Metoda 2 Zdiagnozuj parvo

Parwowiroza psów (zwana także parvo) jest wysoce zakaźną chorobą przewodu pokarmowego o bardzo wysokiej śmiertelności. Wirus ten powszechnie występuje u szczeniąt. Często doświadczeni właściciele i hodowcy panikują, gdy podejrzewają, że jeden z ich psów jest zarażony parwowirusem: wiedzą, że choroba szybko się rozwija i że może być śmiertelna. Jeśli twój pies jest zarażony, szybkie zabranie go do weterynarza może zwiększyć jego szanse na przeżycie. Jednak objawy tej choroby można łatwo pomylić z innymi chorobami psów, takimi jak zakażenie koronawirusem, bakteryjne krwotoczne zapalenie jelit, kokcydioza lub inwazja nicienia. Aby dowiedzieć się, czy twój pies cierpi na parwowirusa, zobacz krok # 1.

etapy

Metoda 1 Rozpoznaj objawy parvo

1. 
   

   
   Weź pod uwagę wiek swojego psa. Parwowirus zwykle występuje u szczeniąt w wieku od 6 do 20 tygodni, a 85% wszystkich infekcji występuje u psów poniżej 1 roku życia. Szczenięta są najbardziej wrażliwe, ponieważ mają dużą liczbę szybko dzielących się komórek w żołądku i jelitach. Te komórki są pierwszymi dotkniętymi parwowirusem. Jeśli twój pies jest starszy, prawdopodobnie nie zachoruje na tę chorobę - ale to nie znaczy, że jest to niemożliwe.
   • Jeśli matka twojego szczeniaka nie została zaszczepiona przeciwko parwowirusowi, wirus może pojawić się jeszcze wcześniej w pierwszych miesiącach życia.

2. 
   

   
   Czynnik zakaźny związany z rasą twojego psa. Niektóre rasy są bardziej podatne na parwowirusy, w tym rottweilery, pitbulls, dobermany i owczarki niemieckie. Jeśli twój pies należy do jednej z tych ras, zwróć szczególną uwagę na wszelkie objawy parwowirusa.

3. 
   

   
   
   
   Obserwuj zachowanie swojego psa. Zasadniczo pierwszym objawem infekcji parwowirusem jest pienienie. Twój pies staje się mniej aktywny i ostatecznie wycofuje się do kąta w stanie pokłonu. Po tym letargu zwykle następuje zmniejszenie siły fizycznej psa i utrata apetytu.

4. 
   

   
   Sprawdź jego temperaturę. Psy z parvo zwykle mają gorączkę od 40 do 41 ° C.

5. 
   

   
   Uważaj na wymioty. Parwowirus niszczy żołądek wypełniony szybko dzielącymi się komórkami, które są celem wirusa. Ściana żołądka staje się podrażniona i wrzodowa, co powoduje wymioty u psa.

6. 
   

   
   Obserwuj stolec swojego psa. Jeśli twój pies ma biegunkę (wodniste stolce), stolce wypełnione śluzem lub zawierające krew lub stolce, które są szczególnie nudne, przyczyną może być zakażenie parwowirusem. Może również prowadzić do odwodnienia.

7. 
   

   
   
   
   Bądź czujny wobec znaków danémie. Parwowirus powoduje krwawienie z przewodu pokarmowego, co może prowadzić do anemii. Aby dowiedzieć się, czy twój pies ma niedokrwistość, naciśnij dziąsła. Dziąsła zdrowego psa szybko odzyskują normalny kolor - zwykle w ciągu dwóch sekund. Jeśli to potrwa dłużej, twój pies może być anemiczny. Lanemia może również wytwarzać zauważalną bladość dziąseł.

Metoda 2 Zdiagnozuj parvo

1. 
   

   
   Zabierz swojego psa natychmiast do weterynarza. Im szybciej to zrobisz, tym większe masz szanse na przeżycie. Niestety wielu właścicieli psów nie rozpoznaje objawów lub zbyt długo nie przychodzi do weterynarza. Kiedy w końcu decydują się na działanie, pies osiągnął późny etap choroby i ostatecznie umiera z powodu odwodnienia.

2. 
   

   
   Poproś o test immunologiczny ELISA. Aby zdiagnozować parwowirusa, lekarz weterynarii powinien wykonać stały test immunoenzymatyczny na enzym (ELISA). Ten test obejmuje analizę kału psa pod kątem obecności wirusa. Ten test można wykonać u weterynarza.
   • Wyniki testu ELISA są szybkie, ale mogą nie być w 100% dokładne. Wiedz, że już były przypadki, w których negatywne wyniki były pozytywne.

3. 
   

   
   Zrób dodatkowe egzaminy. Przy tylko teście ELISA czasami nie można zdiagnozować parwowirusa. Twój lekarz weterynarii może również wykonać test hemaglutynacji, morfologię krwi i / lub bezpośrednie pobranie próbek kału. Wyniki tych testów, oprócz wyników testu ELISA, ujawnią obecność parwowirusa u twojego psa.

4. 
   

   
   Leczenie: postępuj zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii. Nie ma konkretnego lekarstwa na parvo. Twój lekarz weterynarii może jednak zalecić opiekę podtrzymującą i praktyczne środki, które zwiększą szanse twojego psa na przeżycie, na przykład:
   • lhospitalisation
   • leki przeciw wymiotom
   • Dożylna terapia płynami
   • probiotyki
   • lekarstwo na witaminy