Jak zachowywać się z nastolatkiem, który kocha pieluchy

Zawartość

• etapy
• Część 1 Porozmawiajmy razem
• Część 2 Badanie potencjalnych przyczyn

Możesz czuć się naprawdę zdezorientowany, zaskakując swoje nastoletnie dziecko w pieluchach lub mając je w posiadaniu. Ważne jest jednak zachowanie spokoju i właściwego zachowania, ponieważ zła reakcja może spowodować uraz.

etapy

Część 1 Porozmawiajmy razem

1. 
   

   
   Napisz, co czujesz w liście. Możesz być zszokowany odkryciem, że twoje dziecko, które jest teraz nastolatkiem, nosi pieluchy. Ważne jest jednak zachowanie spokoju i dbanie o sytuację poprzez okazywanie miłości i wsparcia. Pomocne może być wcześniejsze opisanie w liście tego, jak się czujesz, aby nie rozmawiać z dzieckiem, gdy wciąż odczuwasz emocje i szok.
   • Napisz list, którego nie wyślesz. Spróbuj zapisać swoją pierwszą reakcję. Zapisz wszystkie swoje surowe emocje, w tym negatywne, takie jak gniew, strach i frustracja. Ważne jest, aby wyzwolić emocje, które nie przeszkadzają w dyskusji. Chcesz, aby Twoje dziecko czuło się bezpieczne i wspierane podczas dyskusji.
   • Kiedy skończysz, odłóż list na kilka godzin. Spróbuj zrobić coś, co sprawi, że zapomnisz o sytuacji. Oglądaj telewizję, czytaj, idź na spacer. Kiedy poczujesz się lepiej, ponownie przeczytaj list, aby zastanowić się nad swoimi emocjami.
   • Pamiętaj, że ten list pomaga ci zrozumieć, jak się czujesz. Dyskusja z dzieckiem na temat warstw, które ma na sobie, będzie raczej przerażająca. Musisz upewnić się, że ewakuowałeś swoją pierwszą reakcję w taki czy inny sposób od swojego dziecka. Po ponownym przeczytaniu listu zniszcz go i idź dalej.

2. 
   

   
   
   
   Mów swoim sercem. Kiedy spotykasz się z tym nastolatkiem i chcesz z nim porozmawiać o tym, jak używa pieluch, spróbuj pokazać mu, że go lubisz. Będziesz mówić swoim sercem, jeśli podejdziesz do dyskusji z właściwymi powodami i dobrymi intencjami.
   • Pamiętaj, że porozmawiasz ze swoim dzieckiem, ponieważ się martwisz. Staraj się go nie osądzać i nie zakładać innych rzeczy. Rozpocznij rozmowę, pokazując mu swoją miłość. Na przykład: „Chciałbym omówić z tobą ten temat, ponieważ cię kocham i martwię się o twoje wybory”.
   • Postaraj się skupić na swojej miłości podczas rozmowy. Gdy masz trudną dyskusję na dowolny temat, może być kuszące, aby „wygrać”. Oznacza to, że spróbujesz przekonać swoje dziecko, że twój sposób myślenia i zachowania jest właściwy. Trudnej rozmowy tego rodzaju nie ma jednak zwycięzcy. Musisz znaleźć rozwiązanie, które przyniesie oboje korzyści. Jeśli czujesz, że zaczynasz go oceniać lub stajesz się zbyt sfrustrowany podczas rozmowy, pamiętaj, że rozmawiasz z nim, ponieważ go kochasz i ponieważ chcesz, aby był dobry.

3. 
   

   
   
   
   Ustaw bezpieczne miejsce do dialogu. Nastolatki są dobrze znane z trudności w zapamiętywaniu. Nastolatek, który nosi pieluszki, poczuje się zawstydzony i może uciec od dyskusji o twojej sytuacji. Postaraj się stworzyć bezpieczne i otwarte miejsce do dialogu, które pozwoli nastolatkowi otworzyć się na ciebie.
   • Ludzie czują się bezpieczniej, jeśli dążą do wspólnego celu. Jeśli twoje dziecko czuje, że go skarcisz lub uczysz, będzie mniej pragnienia, aby pamiętać. Pokaż mu wyraźnie, że chcesz zrozumieć jego punkt widzenia i że chcesz pomóc mu w rozwiązywaniu jego problemów, zarówno medycznych, jak i innych.
   • Wzajemny szacunek pomaga również stworzyć bezpieczną przestrzeń. Postaraj się go jak najmniej osądzać podczas dyskusji. Wyjaśnij dziecku, że pomimo twoich obaw szanujesz je jako osobę. Unikaj krytyki i uważnie słuchaj. Skinąć głową i spojrzeć mu w oczy, aby pokazać mu, że zwracasz uwagę na to, co mówi. Powtórz to, co mówi, kiedy skończy mówić, aby pokazać mu, że słyszałeś i rozumiałeś.

4. 
   

   
   Postaraj się postawić w bucie dziecka. Empatia jest kluczem do sukcesu w radzeniu sobie z tego rodzaju trudnymi tematami. Chociaż może to być trudne, spróbuj wyobrazić sobie, jak się czuje twoje dziecko i dlaczego to czuje.
   • Zanim zaczniesz rozmawiać, spróbuj zrozumieć punkt widzenia dziecka. Nie wyobrażaj sobie, dlaczego nosi pieluchy. Zamiast tego spróbuj wyobrazić sobie, jak byś się czuł, gdybyś poradził sobie z problemem, który mógłby być krępujący. Jakie odczuwasz emocje? Jak byś zareagował? Spróbuj sobie wyobrazić, jak trudne musi być dla nastolatka. Należy o tym pamiętać, rozmawiając z dzieckiem.
   • Słuchaj, co mówi twoje dziecko, i spróbuj zrozumieć. Bez względu na rozumowanie dziecka staraj się świadomie starać, aby zająć jego miejsce. Postaraj się zrozumieć przyczyny, które zmuszają go do noszenia pieluszek. Empathie pozwoli ci poradzić sobie z tym trudnym problemem.

Część 2 Badanie potencjalnych przyczyn

1. 
   

   
   Dowiedz się więcej o zapaleniu padaczki. Lautonépiophilie jest rzadkim zaburzeniem seksualnym, które powoduje, że ludzie odczuwają przyjemność seksualną, będąc traktowani jak dzieci. Jeśli Twoje dziecko twierdzi, że warstwy są interesujące z seksualnego punktu widzenia, postaraj się dowiedzieć o tym zaburzeniu.
   • Ludzie z epilefią uwielbiają odgrywać rolę dziecka. Oprócz noszenia pieluszek może to obejmować także osobę, która zmienia pieluchę, karmi je butelkami, rozmawia z nimi jak dziecko, klapsa lub daje im zabawki do zabawy. Chociaż to zaburzenie jest znane, niewiele było badań na jego temat. Dokładna przyczyna i czynniki ryzyka padaczki są nadal nieznane.
   • Chociaż takie zachowanie ma charakter seksualny, niektórzy ludzie, którzy noszą pieluchy i odgrywają rolę dziecka, niekoniecznie kojarzą się z przyjemnością seksualną. Mogą po prostu czuć się zobowiązani do zachowywania się jak dziecko.
   • Dla większości ludzi zapalenie padaczki ma niewielki wpływ na codzienne życie. Wiele osób cierpiących na epilepsję ma stabilną pracę, zdrowy seks i równowagę. Chociaż ta praktyka może wydawać się dziwna, przez większość czasu jest nie mniej nieszkodliwa.
   • W rzadkich przypadkach zapalenie padaczki wiąże się z innymi zaburzeniami, takimi jak depresja i lęk. Niektórzy pacjenci z epilefilią mają również myśli samobójcze i czasami mogą próbować popełnić samobójstwo.

2. 
   

   
   Zapytaj go, czy siusiu w łóżku. Twoje dziecko, które jest teraz nastolatkiem, może nadal nosić pieluchy, ponieważ sika w łóżku. Może być zbyt zawstydzony, by mówić o swoim nietrzymaniu z tobą. Jeśli jednak ma problemy z kontrolowaniem pęcherza przez noc, ważne jest, aby ocenić przyczynę. Może on sikać w łóżku z powodu wielu chorób, ale może to być również wynikiem lęku, depresji lub innych zaburzeń psychicznych.
   • Zabierz pincetę ze swoim dzieckiem, gdy poprosisz go, aby siusiał w łóżku. Na przykład: „Wiem, że jest to dość niezręczny temat do rozmowy, ale chcę, abyś czuł się dobrze z sobą.” „Czy chciałbyś ostatnio porozmawiać ze mną o twoich problemach z moczem?”
   • Musisz mieć dziecko zbadane przez lekarza, jeśli jest nastolatkiem i nadal śpi w łóżku, ponieważ może to być podstawowa przyczyna.

3. 
   

   
   Uważaj na oznaki depresji i lęku. Ponieważ padaczka i nocne oddawanie moczu przed snem są czasami oznakami zaburzeń psychicznych, należy obserwować u dziecka objawy depresji lub lęku. Depresja i lęk mogą objawiać się u nastolatka na następujące sposoby.
   • Poczucie smutku, bezradności lub bezradności.
   • Zmiana jego nawyków żywieniowych lub snu.
   • Utrata zainteresowania codziennymi czynnościami.
   • Jego drażliwość.
   • Jego brak energii.
   • Jeśli uważasz, że Twoje dziecko potrzebuje terapeuty, możesz je znaleźć, zadając pytanie sobie. Powinni udostępnić ci listę terapeutów obsługiwanych przez twój plan. Możesz również poprosić lekarza, który podąża za twoim dzieckiem, o zalecenie takiego leczenia. Jeśli masz problemy z pieniędzmi, możesz znaleźć terapeutę, który weźmie je pod uwagę. Istnieją również bezpłatne lub tańsze kliniki w większości dużych miast.

4. 
   

   
   Skonsultuj się z lekarzem w sprawie oceny medycznej. Nastolatki, które sikają w łóżku, często cierpią na schorzenia. Czasami powodują to hormony. Mniejszy pęcherz lub inne dziedziczne zaburzenia mogą również powodować nietrzymanie moczu u młodzieży. Jeśli Twoje dziecko wciąż sika w łóżku, gdy jest nastolatkiem, poproś go o konsultację z lekarzem i poddaj je badaniom, jeśli lekarz uzna to za konieczne.