Jak dbać o rodzica cierpiącego na depresję

Autor: Peter Berry

Data Utworzenia: 18 Sierpień 2021

Data Aktualizacji: 1 Lipiec 2024

Wideo: Między smutkiem a depresją - dr Ewa Woydyłło-Osiatyńska (audio)

Zawartość

etapy
Część 1 Pomaganie rodzicowi
Część 2 Zacznij dbać o siebie

W tym artykule: Pomoc rodzicowi Zacznij dbać o siebie23 Referencje

Będziesz miał problemy ze zrozumieniem swojej roli, gdy twój rodzic cierpi na depresję. Biorąc pod uwagę twój wiek, niewiele możesz zrobić, aby pomóc, ale są pewne rzeczy, które mogą pomóc ci pocieszyć przygnębionego rodzica. Jako dziecko nie musisz przyjmować roli rodzica. Jeśli masz czas, energię i możliwości, możesz pomóc lub wesprzeć rodzica. Ważne jest jednak, aby zdawać sobie sprawę z barier zdrowotnych i własnych ograniczeń.

etapy

Część 1 Pomaganie rodzicowi

Dowiedz się o objawach depresji. Możesz zauważyć, że twój rodzic nie czerpie już przyjemności z robienia rzeczy, które kocha. Może wyglądać na zdesperowanego, smutnego lub sprawiać wrażenie bezsilnego do działania. Możesz zauważyć zmiany w swojej masie ciała (przybierać lub tracić na wadze) lub we śnie (śpiąc bardzo często lub bezsenność przez cały czas).
- Twój rodzic może mieć różne zachowania, takie jak odczuwanie większej irytacji, agresji lub gniewu niż zwykle.
- Przez większość czasu rodzicowi może brakować energii i wygląda na zmęczonego.
- Uważaj na intensywne spożywanie alkoholu lub narkotyków. Jeśli rodzic zacznie przyjmować narkotyki lub alkohol (w tym przepisane leki lub środki nasenne), może to być związane z depresją.
- Depresja nie jest zaraźliwa i nie można się nią zarazić.
Porozmawiaj z rodzicem. Poruszanie problemu depresji może być niepokojące, zwłaszcza jeśli chodzi o rodzicielstwo. Jeśli masz wrażenie i martwisz się, że wszystko się nie ułoży, lepiej zacznij dyskutować o depresji. Zbliż się do rodzica w duchu troski i uwagi. Przypomnij rodzicowi, jak bardzo się o niego troszczysz i chcesz, aby był szczęśliwy.
- Powiedz mu: „Martwię się o ciebie i twoje zdrowie, czy coś się zmieniło? Jak sie czujesz "
- Możesz także powiedzieć: „Zauważyłem, że wszystko się zmieniło i wyglądasz na smutniejszego niż zwykle. Czy wszystko w porządku? "
- Jeśli twój rodzic powie coś w stylu: „Nie chcę już tu być”, musisz natychmiast uzyskać pomoc.
Zachęć rodziców do wzięcia udziału w terapii. Po szczerej dyskusji z rodzicem zachęć go, aby poszedł do psychologa. Ważne jest, aby zrozumieć, że nie jesteś odpowiedzialny za zachowanie, uczucia i myśli rodziców, szczególnie gdy są one spowodowane depresją. Zachęć go, aby zobaczył pracownika służby zdrowia. Terapia może pomóc zmienić negatywne pomysły, zidentyfikować czynniki wyzwalające, ćwiczyć umiejętności radzenia sobie i podjąć działania zapobiegawcze w celu zmniejszenia potencjalnych skutków depresji w przyszłości.
- Powiedz mu: „Chciałbym widzieć cię w dobrym zdrowiu i szczęśliwy, i myślę, że psycholog może ci w tym pomóc. Chcesz, żebyśmy go odwiedzili? "
Zanurz się w terapii rodzinnej. Chociaż terapia osobista może pomóc osobom w rozwijaniu umiejętności, praktyka terapii rodzinnej jest pomocna dla wszystkich. Gdy rodzic ma depresję, cała rodzina może również cierpieć. Terapia rodzinna może pomóc w komunikowaniu się i rozwiązywaniu problemów, które mogą się pojawić.
- Jeśli czujesz, że walczysz z ciężarem funkcjonowania rodziny, terapia grupowa jest świetną opcją, w której możesz znaleźć kompromisy.
Spędź czas z rodzicem. Nawet jeśli nie pokazuje ci to wyraźnie, wiedz, że twój rodzic cię kocha. Złóż świadectwo o swojej miłości, wykonując obowiązek spędzania z nim czasu. Może chce spędzić z tobą czas, ale nie może tego zrobić z powodu braku energii. Możesz przejąć inicjatywę i zaprosić go do wykonania z tobą aktywności. Wykonuj czynności, które oboje kochacie.
- Przygotuj obiad
- Zrób rysunek.
- Wyprowadź psa.
Wyjdź z rodzicem. Świeże powietrze, słońce i przyroda mogą zrelaksować twojego rodzica i sprawić, że poczuje się lepiej. Wyjście na spacer może zmniejszyć stres i depresję. Kontempluj zwierzęta i drzewa i ciesz się przyrodą.
- Idź do parku lub rezerwatu przyrody i idź na spacer.
- Pomocny może być nawet spacer z psem po okolicy.
Pokaż swojemu rodzicowi, że go kochasz. Osoby cierpiące na depresję czasami czują się zaniedbywane i ignorowane, a przypomnienie może przynieść im pozytywne uczucia. Możesz napisać list, wysłać kartę lub narysować obrazek. Bez względu na to, co robisz, wyraźnie wyraża miłość, którą masz do swojego rodzica.
- Jeśli nie mieszkasz z rodzicem, masz możliwość wysłania mu karty lub e-maila, aby pokazać mu, że myślisz o nim i kochasz go.
Wykorzystaj moc ludzkiego kontaktu. Daj swojemu rodzicowi duży uścisk. Ci, którzy potrzebują uczuć, cierpią bardziej z powodu depresji i samotności. Z drugiej strony ludzie, którzy doświadczyli prawdziwych uczuć, są zwykle szczęśliwsi i zdrowsi.
- Przytulaj rodziców tak mocno, jak tylko możesz.
- Dotknij go lekko w ramię lub rękę, aby pokazać swoje wsparcie.
Poinformuj swoje młodsze rodzeństwo o sytuacji. Jeśli masz młodszych braci lub siostry, mogą odkryć, że coś jest nie tak z twoim rodzicem, ale nie wiedzą, co to jest. Wyjaśnij jak najlepiej, w najprostszy możliwy sposób.
- Powiedz: „Tata cierpi na depresję, a czasem reaguje zrzędliwie i spędza dużo czasu w łóżku. To nie jego wina, ale wiedz, że bardzo nas kocha. ”
Wiedz, co zrobić, jeśli rodzic nie jest już w stanie samodzielnie się troszczyć. W danym momencie, gdy ktoś jest w depresji, przestaje dbać o siebie. Może przestać brać prysznic, iść do pracy lub robić rzeczy takie jak przygotowywanie obiadu, sprzątanie domu, pranie i tak dalej. Fakt, że twój rodzic zaniedbuje, może oznaczać, że zaniedbuje również swoje potrzeby.
- Jeśli twoje potrzeby zostaną zaniedbane, będziesz musiał szukać pomocy. Jeśli twój ojciec cierpi na depresję, a Twoja matka lub teściowa jest obecna, postaraj się poinformować ją o sytuacji i powiedzieć jej, że twój ojciec potrzebuje pomocy. Możesz także wezwać dziadków, ciotkę lub wujka, a nawet przyjaciela rodzica lub nauczyciela. Możesz również pomóc w skromny sposób, sprzątając pokój lub wykonując drobne prace, takie jak wynoszenie śmieci, ale obowiązkiem twojego rodzica jest zajmowanie się tobą.
- Jeśli jesteś trochę starszy jako nastolatek, możesz przejąć kontrolę nad czasem, który leczy twój rodzic. Postaraj się urządzić dom, zgłosić się na ochotnika lub przynieść obiad, zabrać braci i siostry na różne zajęcia itp. Nie musisz jednak przejmować wszystkich obowiązków w domu ani stać się jedyną osobą, która opiekuje się twoim rodzicem.
- Jeśli jesteś dorosły, porozmawiaj z rodzicem o szukaniu pomocy. Jeśli niechętnie widzi się z psychologiem, bardziej prawdopodobne jest, że uda ci się go przekonać do lekarza, aby sprawdził stan zdrowia. Ustaw limity tego, co chcesz zrobić dla swojego rodzica, pamiętając jednocześnie, że rodzic musi być gotowy do pomocy, zanim poczuje się lepiej. Nie możesz zmusić go do szukania leczenia.
Rozpoznanie zachowań samobójczych. Strasznie jest o tym myśleć, ale identyfikacja zachowań jest kluczowa, jeśli rodzic cierpi na depresję. Ci, którzy często mają myśli samobójcze, mają objawy, a ich znajomość z wyprzedzeniem pozwala przygotować się do działania. Osoba zagrożona lub mająca myśli samobójcze przedstawia następujące objawy:
- oferować towary
- mówić o przeprowadzce lub przechowywaniu rzeczy
- mówić o śmierci lub samobójstwie i, jeśli to możliwe, mówić o zranieniu
- mówić o desperacji
- nagła zmiana zachowania, taka jak spokój po chwili niepokoju
- angażować się w zachowania autodestrukcyjne, takie jak spożywanie dużych ilości narkotyków lub alkoholu
- żeby powiedzieć, że wyzdrowiejesz bez niego i że on nie chce już być z tobą, że to wszystko wkrótce się skończy lub coś w tym rodzaju
Przygotuj się do działania, jeśli uważasz, że Twojemu rodzicowi grozi niebezpieczeństwo. Jeśli uważasz, że twój rodzic ma myśli samobójcze, zadzwoń do SOS Przyjaźń pod numer +33 1 42 96 26 26 lub 112. Jeśli twój rodzic jest autodestrukcyjny lub samobójczy, ma broń lub zabójcze środki (takie jak pigułki), rozmawiaj o samobójstwie i działaj wzburzony i niespokojny lub próbuj wykonywać takie działania, natychmiast wezwij pogotowie (np. 112).

Część 2 Zacznij dbać o siebie

Unikaj obwiniania się. Możesz czuć się winny lub czuć, że coś zrobiłeś zły denerwować rodzica, ale tak nie jest. Zazwyczaj istnieje wiele przyczyn depresji, co sprawia, że to uczucie jest bardziej złożone niż jeden lub dwa powody. Większość ludzi cierpi na depresję, ponieważ w ich otoczeniu występują czynniki, które czynią je bardziej podatnymi na rozwój depresji.
- Nie zrobiłeś nic złego, co może spowodować depresję twojego rodzica. Zrezygnuj z poczucia winy i oskarżeń, ponieważ tylko zranisz siebie, a to nie jest dobre dla twojego zdrowia.
Unikaj, aby sytuacja była sprawą osobistą. Ogólnie rzecz biorąc, kobiety mają tendencję do płaczu i kaprysu, podczas gdy mężczyźni są często źli. W każdym razie przygnębiony rodzic może powiedzieć rzeczy, o których tak naprawdę nie myśli. Możesz myśleć, że jesteś przyczyną stresu w życiu rodziców. Świadomość, że masz różne emocje (które mogą prowadzić do zmian w zachowaniu) może pomóc ci wiedzieć, że nie jesteś przyczyną stresu.
- Jeśli twój rodzic krzywdzi Cię emocjonalnie, trzymaj to w odpowiedniej perspektywie. Spróbuj mu wybaczyć i zaakceptować fakt, że może on być w innym stanie umysłu. Chociaż to nie czyni tego zachowania mniej bolesnym, pozwoli ci wiedzieć, że to, co się dzieje, nie jest twoją winą.
Spędź czas z tymi, którzy sprawiają, że jesteś szczęśliwy. Wyjdź z przyjaciółmi, spędzaj czas ze zdrowymi ludźmi i baw się dobrze. Nie bój się wychodzić z domu i robić coś innego. Ciekawe wycieczki mogą zapewnić równowagę psychiczną potrzebną do pozostania w domu.
- Nie spędzaj całego czasu na opiece nad rodzicem i pracach domowych. Gra w dozorcę nie jest twoim zadaniem. Zaproponuj pomoc, ale to nie przejmuje.
- Konieczne jest ustalenie granic z rodzicem. Jeśli twój rodzic liczy na to, że czujesz się dobrze, jest to niezdrowy popęd, który może mieć poważne konsekwencje dla twojego zdrowia psychicznego.
- Postaraj się najpierw ustalić małe limity i szanuj je bez osądu i gniewu. Na przykład, jeśli twój rodzic lubi z tobą rozmawiać za dużo, mówiąc ci więcej o swoim problemie, niż potrzebujesz, możesz mu powiedzieć coś w stylu: „Tato, lubię z tobą rozmawiać, ale to jest poza mną. niewiele. Myślę, że ciocia Suzanne może naprawdę pomóc ci rozwiązać ten problem. ”
Mów o swoich uczuciach. Twoje uczucia są ważne i nie jest dobrze je ukrywać. Znajdź kogoś, kto ma dobre umiejętności słuchania i zaufaj mu.
- Twój rodzic może być zbyt chory, aby odgrywać swoją rolę, w takim przypadku musisz szukać innych dorosłych, którzy mogą cię poprowadzić. Pomyśl o seniorach, dziadkach, ciotkach lub wujkach, przywódcach duchowych i przyjaciołach rodzinnych.
Znajdź sposoby na wyrażenie swoich uczuć. Kiedy rodzic ma depresję, odczuwa się stres, niepokój i smutek. Ważne jest, aby zarządzać swoimi emocjami, podejmując zdrowe kroki, aby się zrelaksować i odmłodzić. Staraj się prowadzić dziennik, rysować, słuchać muzyki lub pisać.
- Znajdź działania, które pomogą Ci się zrelaksować lub poczuć się dobrze. Może to być sport, bieganie lub zabawa ze swoim zwierzakiem.
Pamiętaj, że płacz jest czymś normalnym. Trudno jest mieć rodzica cierpiącego na depresję. Wasze emocje w tych okolicznościach są ważne i naturalne. Płacz to świetny sposób na lepsze samopoczucie, ponieważ łzy uwalniają toksyny i hormony stresu.
- Nie wstydź się płakać. Nie ma nic złego w płaczu lub wyrażaniu emocji, czy to samodzielnie, czy publicznie.
- Nie spiesz się, żeby płakać. Jeśli czujesz się bardziej komfortowo, możesz poprosić o udanie się do prywatnego miejsca do płaczu, np. W sypialni lub w łazience.
Wiedz, że twój rodzic nadal cię kocha. Depresja może wpływać na umysł i zachowanie rodziców w dziwny sposób, na przykład poprzez zmianę ich uczuć, wyczerpanie ich i zmuszenie do powiedzenia rzeczy, o których tak naprawdę nie myślą. Przechodzi trudny czas. On bardzo cię kocha.