Jak pokonać bulimię

Zawartość

• etapy
• Część 1 Pomóż pokonać bulimię
• Część 2 Uzyskaj pomoc od specjalistów i krewnych
• Część 3 Znalezienie pomocy od bliskich

Myślisz, że cierpisz na bulimię? Czy ten problem z jedzeniem wpływa na twoje życie? W Stanach Zjednoczonych około 4% kobiet będzie cierpieć na bulimię w ich życiu, a tylko 6% z nich będzie leczonych. Oto kilka rozwiązań, które możesz odkryć, jeśli masz bulimię lub szukasz pomocy w leczeniu.

etapy

Część 1 Pomóż pokonać bulimię

1. 
   

   
   Wiedz, czy jesteś bulimią. Nie zaleca się diagnozowania problemu psychiatrycznego. Udaj się do lekarza, jeśli uważasz, że potrzebujesz pomocy, zwłaszcza jeśli spełniasz następujące kryteria:
   • jedzenie kompulsywne lub spożywanie większej ilości jedzenia na raz niż zwykle
   • tracąc kontrolę nad tą kompulsywną potrzebą jedzenia
   • wymioty lub inne metody nie przybierania na wadze, takie jak stosowanie środków przeczyszczających i / lub moczopędnych, post lub męcząca aktywność fizyczna w celu zrekompensowania nadużywania pokarmu, co mogą robić osoby z bulimią przynajmniej raz w tygodniu przez trzy miesiące
   • problemy z obrazem ciała, w których poczucie własnej wartości jest określone przez tempo (waga, sylwetka i inne) w porównaniu do innych kryteriów

2. 
   

   
   
   
   Zidentyfikuj, co powoduje bulimię. Spróbuj poznać emocje, które powodują problem, jeśli chcesz mieć większą świadomość swojej sytuacji. Wyzwalacze te to zdarzenia i sytuacje, które budzą emocje i zachęcają do kompulsywnego jedzenia i wywoływania wymiotów. Możesz ich uniknąć w jak największym stopniu, gdy je znasz, lub przynajmniej podejść do nich inaczej. Oto niektóre z najczęstszych wyzwalaczy.
   • Złe postrzeganie twojego ciała. Czy patrzysz w lustro i doświadczasz negatywnych myśli i emocji na temat swojego wyglądu?
   • Napięcia z krewnymi.Czy czujesz potrzebę kompulsywnego jedzenia, gdy kłócisz się z rodzicami, rodzeństwem, przyjaciółmi lub romantycznym partnerem?
   • Zły nastrój w ogóle. Lęk, stres, smutek, frustracje i inne przyspieszają potrzebę kompulsywnego jedzenia i wymiotowania.

3. 
   

   
   Dowiedz się o bardziej intuicyjnym sposobie jedzenia. Typowy program dietetyczny na ogół nie jest bardzo skuteczny w zaburzeniach odżywiania i może faktycznie zaostrzać objawy. Z drugiej strony, bardziej intuicyjny sposób jedzenia może pomóc w dokonaniu przeglądu relacji z jedzeniem. Jest to metoda, która uczy, jak słuchać ciała i szanować go, opracowana przez dietetyka Evelyn Tribole i psychologa żywieniowego Elyse Resch. Może to pomóc w następujących obszarach.
   • Rozwijaj świadomość przechwytywania. Przechwytywanie to zdolność wiedzieć, co dzieje się w twoim ciele. Jest to niezbędne, aby stworzyć zdrowsze pojęcie tego, czego potrzebuje twoje ciało. Brak przechwycenia wykazał związek z zaburzeniami odżywiania.
   • Zwiększ samokontrolę. Intuicyjne jedzenie wiąże się ze zmniejszonym hamowaniem, lepszą kontrolą ciała i koniecznością jedzenia kompulsywnego.
   • Ogólne samopoczucie Intuicyjne jedzenie wiąże się z ogólną poprawą samopoczucia. Mniej zależy nam na wyglądzie, odczuwamy lepszą samoocenę i wiele innych rzeczy.

4. 
   

   
   
   
   Prowadź pamiętnik. Prowadzenie dziennika powiązanego z bulimią pozwala lepiej kontrolować to, co jesz i kiedy jesz, wiedzieć, co wywołuje objawy zaburzenia odżywiania, a także może służyć jako ujście dla wyrażania swoich uczuć.

5. 
   

   
   Kupuj tylko potrzebne ilości jedzenia. Nie napełniaj szafek jedzeniem, abyś miał mniej okazji do kompulsywnego jedzenia. Zaplanuj swoje zakupy z wyprzedzeniem i przynieś jak najmniej pieniędzy. Poproś osobę, aby rozważyła twoje potrzeby dietetyczne, jeśli ktoś inny, na przykład rodzic, robi dla ciebie zakupy.

6. 
   

   
   Zaplanuj swoje posiłki. Możesz liczyć na trzy do czterech posiłków i dwie przekąski. Zaplanuj ich przyjmowanie o określonych porach dnia, abyś wiedział, kiedy będziesz jeść, co pozwoli ci ograniczyć się do tych ustalonych godzin z góry. Niech nawyk jest wyprzedzać swoje kompulsywne zachowanie.

Część 2 Uzyskaj pomoc od specjalistów i krewnych

1. 
   

   
   Wezwać psychologa. Procedury terapeutyczne, takie jak poznawcza terapia behawioralna i terapia relacyjna, wykazały ich zdolność uzdrawiania z trwałymi efektami długoterminowymi. Przeszukaj Internet, aby znaleźć psychologa, który specjalizuje się w tych metodach. Możesz również znaleźć terapeutę, który specjalizuje się w leczeniu zaburzeń odżywiania.
   • Terapia behawioralna poznawcza ma na celu restrukturyzację wzorców myślenia i zachowania, aby można było zastąpić zawarte w niej tendencje autodestrukcyjne zdrowszymi wzorcami myślenia i zachowania. Ten rodzaj terapii może pomóc ci przeformułować podstawy tych myśli i oczekiwań, jeśli kompulsywnie jesz i wymiotujesz z powodu głęboko zakorzenionych przekonań w sobie.
   • Terapia relacyjna koncentruje się na relacjach i strukturach osobowości, a nie na bardziej wyraźnych wzorcach myślenia i zachowania. Może to być bardziej skuteczne, jeśli nie chcesz zmieniać sposobu myślenia lub zachowania, ale chcesz bardziej skoncentrować się na relacjach z rodziną, przyjaciółmi, a nawet sobą.
   • Dobra relacja z terapeutą jest najważniejsza dla skutecznego leczenia, dlatego powinieneś znaleźć psychologa, z którym możesz pracować. Może to wymagać pewnych badań, dopóki nie znajdziesz osoby, z którą czujesz się najlepiej. Nie powinieneś być usatysfakcjonowany jednym wyborem, ponieważ może to zagrozić twojemu uzdrowieniu.

2. 
   

   
   Spójrz na rozwiązania medyczne. Oprócz pomocy psychologicznej możesz uzyskać pomoc na bulimię za pomocą leków przepisanych przez psychiatrę. Leki przeciwdepresyjne, zwłaszcza inhibitory serotoniny, są pierwszą kategorią leków zalecanych w leczeniu zaburzeń odżywiania.
   • Zapytaj swojego lekarza rodzinnego lub psychiatrę, czy przyjmowanie leków przeciwdepresyjnych może być dobrym rozwiązaniem w leczeniu bulimii.
   • Lek jest często bardziej skuteczny w przypadku niektórych zaburzeń psychicznych w połączeniu z terapią psychologiczną niż w monoterapii.

3. 
   

   
   Dołącz do grupy wsparcia Chociaż nie ma zbyt wielu dowodów naukowych na temat skuteczności terapii grupowych w leczeniu zaburzeń odżywiania, niektóre osoby zgłaszają przydatność grup takich jak Anonimowi Overruners jako rozwiązanie leczenia. extra.
   • Zobacz online, aby znaleźć grupę wsparcia w pobliżu.

4. 
   

   
   Rozważ bezpieczne leczenie. Możesz rozważyć pozostanie w klinice psychiatrycznej, aby leczyć dość poważny problem z bulimią. Ułatwi to dostęp do bardziej zaawansowanej opieki medycznej i psychiatrycznej w porównaniu do bardziej tradycyjnych metod, takich jak psychologia ambulatoryjna lub grupy wsparcia. Możesz potrzebować bezpiecznej opieki w następujących przypadkach:
   • twoje zdrowie się wyczerpuje lub twoje życie jest zagrożone z powodu bulimii
   • próbowałeś innych metod w przeszłości i nie powiodło się
   • masz inne problemy zdrowotne, takie jak cukrzyca

5. 
   

   
   Sprawdź witryny, które sugerują odzyskanie. Wiele osób korzysta z forów internetowych w celu utrzymania się po wyleczeniu z zaburzeń odżywiania. Witryny te mogą być świetnym źródłem wsparcia relacji, umożliwiając osobom cierpiącym na tę chorobę omawianie z tymi, którzy doświadczają tych samych rzeczy, szczegółów tego, co znoszą, żyjąc z zaburzeniami odżywiania. Oto niektóre witryny (w języku angielskim), które można wyświetlić:
   • Forum Bulimiahelp.org.
   • Forum Psychcentral.com dotyczące zaburzeń odżywiania.
   • Forum Narodowego Stowarzyszenia Anoreksji Nervosa i Stowarzyszonych Zaburzeń Powiązanych.

Część 3 Znalezienie pomocy od bliskich

1. 
   

   
   Edukuj tych, którzy tworzą twój system wsparcia. Badania sugerują, że wsparcie rodziny może odgrywać ważną rolę w procesie powrotu do zdrowia. Porozmawiaj o swojej chorobie z najbliższymi, abyś miał najlepszą szansę na wyleczenie się z niej. Pomaga to kultywować środowisko społeczne sprzyjające uzdrawianiu. Skorzystaj z porad internetowych specjalistów od chorób, jeśli chcesz pomóc ukochanej osobie z zaburzeniami odżywiania.

2. 
   

   
   Zaproś członków rodziny do udziału w konferencjach związanych z tym zagadnieniem. Zapytaj w bibliotece, szpitalu lub centrum leczenia bulimii, aby dowiedzieć się o różnych konferencjach na ten temat. Twoi bliscy dowiedzą się, jak ci pomóc w procesie odzyskiwania. Będą również wiedzieć, jak komunikować się z tobą zdrowo i ogólnie dowiedzieć się więcej o bulimii.

3. 
   

   
   Jasno określ swoje potrzeby. Twoi bliscy mogą starać się cię wspierać, ale niekoniecznie mają jasny obraz tego, jak postępować. Pomóż im, jasno określając, o co możesz ich zapytać. Porozmawiaj o swoich problemach, jeśli masz szczególne obawy związane z jedzeniem lub jeśli czujesz się oceniany na podstawie tego, jak jesz.
   • Niektórzy badacze łączą bulimię z odległymi, ambiwalentnymi lub nadmiernie zaangażowanymi formami edukacji. Porozmawiaj z rodzicami, jeśli wyrażą jeden z tych nastrojów i powiedz im, co czujesz, nie dostaj lub powinieneś cierpieć. Powiedz ojcu, że doceniasz jego troskę, ale jego przesadne zaangażowanie sprawia, że ​​czujesz się jeszcze bardziej nieswojo ze sobą i swoim zachowaniem, gdy wciąż odnosi się do twoich nawyków żywieniowych. ,
   • Badania sugerują również, że komunikacja jest często przerywana lub ignorowana w rodzinach z przypadkami zaburzeń odżywiania. Mów z pewnością siebie i bez osądu, jeśli czujesz, że nie jesteś słuchany. Powiedz matce lub ojcu, że musisz powiedzieć im coś ważnego, o czym chcieliby, aby wiedzieli. Dzięki temu będą świadomi twojego problemu i pozwolą im zrozumieć, przez co przechodzisz.

4. 
   

   
   Zaplanuj rodzinne posiłki. Badania wykazały, że osoby, które jedzą co najmniej trzy posiłki tygodniowo jako rodzina, znacznie rzadziej zapadają na zaburzenia odżywiania.

5. 
   

   
   Omów leczenie, które obejmuje również rodzinę. Zabiegi z udziałem rodziny mają na celu zintegrowanie jej członków z procedurą terapeutyczną. Badania wykazały, że jest to skuteczna metoda dla nastolatków i prawdopodobnie znacznie więcej niż indywidualna terapia.