Jak zachowywać się z osobą z chorobą afektywną dwubiegunową

Zawartość

• etapy
• Metoda 1 Pomóż osobie z chorobą afektywną dwubiegunową
• Metoda 2 Zarządzaj fazami maniakalnymi
• Metoda 3 Zarządzanie fazami depresyjnymi

Zaburzenie dwubiegunowe, znane również jako psychoza maniakalno-depresyjna, jest zaburzeniem, które powoduje poważne zaburzenia nastroju i może być mylące dla innych osób. Ludzie dotknięci tą chorobą mogą być tak przygnębieni, że nie wstają z łóżka cały dzień i tak optymistyczni i energiczni następnego dnia, że ​​nikt nie jest w stanie nadążyć. Jeśli znasz kogoś, kto cierpi na to, powinieneś opracować strategie, które pozwolą ci wspierać i zachęcać go do wyzdrowienia. Ważne jest, aby znać granice swoich możliwości i natychmiast poprosić o pomoc medyczną w przypadku agresywnego lub samobójczego zachowania danej osoby.

etapy

Metoda 1 Pomóż osobie z chorobą afektywną dwubiegunową

1. 
   

   
   Zwróć uwagę na objawy. Jeśli kiedykolwiek zdiagnozowano u niej ten stan, możesz już znać objawy. Choroba charakteryzuje się okresami maniakalno-depresyjnymi. Podczas faz maniakalnych może wydawać się mieć nieograniczoną energię, a podczas okresów depresji może nie wstawać z łóżka przez kilka dni.
   • Podczas faz maniakalnych pacjent może być nadmiernie optymistyczny lub może mieć drażliwy nastrój. Może wierzyć, że ma dość energii pomimo braku snu, rozwijać nierealistyczne pomysły na temat swoich umiejętności, mówić bardzo szybko i szybko przechodzić od jednego pomysłu do drugiego. Ponadto może nie być w stanie się skoncentrować, może podejmować impulsywne decyzje lub źle oceniać, a nawet może mieć halucynacje.
   • Podczas faz depresyjnych pacjent może być zdesperowany, smutny, tracić zainteresowanie rzeczami, być zmęczony, niezdolny do koncentracji, mieć problemy ze snem, czuć się bezużyteczny lub mieć poczucie winy, a nawet myśli samobójczy. Ponadto faza ta charakteryzuje się zmianami apetytu i masy ciała.

2. 
   

   
   
   
   Zidentyfikuj różnice między podtypami choroby afektywnej dwubiegunowej. Choroba afektywna dwubiegunowa dzieli się na cztery podtypy. Klasyfikacje te pozwalają specjalistom ds. Zdrowia psychicznego identyfikować nie tylko rodzaj choroby afektywnej dwubiegunowej, na którą cierpi pacjent, ale także określić, czy objawy są łagodne, czy ciężkie. Oto cztery podtypy.
   • Zaburzenie afektywne dwubiegunowe typu 1 charakteryzujące się epizodami maniakalnymi trwającymi do siedmiu dni lub charakteryzującymi się epizodami wystarczająco ciężkimi, aby wymagały hospitalizacji osoby. Po tych epizodach następuje faza depresyjna, która może trwać co najmniej dwa tygodnie.
   • Zaburzenie afektywne dwubiegunowe typu 2 charakteryzuje się epizodami depresyjnymi, a następnie łagodnymi epizodami maniakalnymi, które nie wymagają hospitalizacji.
   • Nie określono choroby afektywnej dwubiegunowej (TPNS) kategoryzuje przypadki zaburzenia afektywnego dwubiegunowego, którego specyficzne objawy nie odpowiadają objawom podtypu 1 lub 2. Innymi słowy, pacjent ma objawy choroby, ale nie spełniają one kryteriów pierwszego lub drugiego podtyp zaburzenia.
   • cyklotymia ma to miejsce, gdy pacjent ma łagodne objawy choroby afektywnej dwubiegunowej od dwóch lat.

3. 
   

   
   
   
   Pokaż mu, że martwisz się jego sytuacją. Jeśli uważasz, że ktoś cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową, powinieneś mu coś powiedzieć. Zbliżając się do niego, rozmawiaj z nim z perspektywy, która pokazuje mu, że martwisz się jego sytuacją i nie oceniasz go. Pamiętaj, że jest to choroba i że dana osoba nie może kontrolować swojego zachowania.
   • Na przykład możesz powiedzieć coś takiego: „Dbam o ciebie, zauważyłem, że ostatnio miałeś problemy, chcę, żebyś wiedział, że jestem tu dla ciebie i chcę ci pomóc”.

4. 
   

   
   Zaoferuj mu swoje słuchanie. Ci, którzy cierpią na to zaburzenie, mogą czuć się pocieszeni, mając kogoś gotowego słuchać tego, co czują. Poinformuj osobę, że byłbyś szczęśliwy, gdyby mogła ci się zwierzyć.
   • Nie oceniaj jej i nie próbuj rozwiązywać jej problemów podczas słuchania. Powinieneś go tylko słuchać i szczerze zachęcać. Na przykład możesz mu powiedzieć: „Czuję, że przechodzisz naprawdę trudny okres, nie wiem, jak się czujesz, ale zależy mi na tobie i chcę ci pomóc”.

5. 
   

   
   Pomóż jej umówić się na wizytę u lekarza. Biorąc pod uwagę jego objawy, osoba może nie być w stanie zabrać ze sobą lekarza. Więc powinieneś mu pomóc.
   • Jeśli sprzeciwia się pomysłowi otrzymania pomocy, nie zmuszaj jej. Zamiast tego rozważ jedynie umówienie się na wizytę kontrolną i sprawdź, czy czuje się dobrze, pytając lekarza o objawy.

6. 
   

   
   Zachęć ją do przyjmowania przepisanych jej leków. Upewnij się, że dana osoba bierze leki przepisane mu w celu opanowania objawów. Osoby z chorobą afektywną dwubiegunową często przestają przyjmować leki, gdy czują się nieco lepiej lub nie przechodzą fazy maniakalnej.
   • Przypomnij jej, że potrzebne są leki i że bez nich objawy te mogą się nasilić.

7. 
   

   
   Bądź cierpliwy. Chociaż poprawa może nastąpić po kilku miesiącach leczenia, uzdrowienie prawdopodobnie potrwa kilka lat. Po drodze może również wystąpić regresja, więc staraj się być cierpliwy podczas powrotu do zdrowia.

8. 
   

   
   Znajdź czas dla siebie. Wspieranie kogoś z chorobą afektywną dwubiegunową może być bardzo trudne, więc poświęć trochę czasu dla siebie. Pamiętaj, aby spędzać czas z dala od osoby każdego dnia.
   • Na przykład możesz pójść na siłownię, poczytać książkę lub napić się kawy z przyjacielem. Możesz rozważyć konsultację z doradcą, aby poradzić sobie ze stresem i napięciem emocjonalnym udzielanego wsparcia.

Metoda 2 Zarządzaj fazami maniakalnymi

1. 
   

   
   Spróbuj się uspokoić w jego obecności. Podczas epizodu maniakalnego osoba cierpiąca na tę chorobę może stać się bardzo podekscytowana lub zirytowana długimi rozmowami lub niektórymi osobami. Dlatego mów do niego spokojnie i nie wdawaj się w bójkę ani unikaj długiej rozmowy o czymś.
   • Unikaj podnoszenia argumentów, które mogą wywoływać maniakalne epizody. Na przykład, powinieneś unikać zadawania jej pytań na temat czegoś, co jest dla niej stresujące, lub zaczynania mówić jej o celu, który stara się osiągnąć (bezskutecznie). Zamiast tego powiedz jej o pogodzie, programie telewizyjnym lub czymkolwiek innym, co jej nie stresuje.

2. 
   

   
   Zachęcaj ją, żeby dużo spała. Jest prawdopodobne, że podczas fazy maniakalnej może odczuwać, że potrzebuje tylko kilku godzin snu, aby odpocząć. Jednak brak wystarczającej ilości snu może pogorszyć sytuację.
   • Staraj się zachęcać go do spania jak najwięcej w nocy i do drzemki w ciągu dnia, jeśli to konieczne.

3. 
   

   
   Spróbuj iść na spacery. Chodzenie podczas epizodów maniakalnych to świetny sposób na spalenie nadmiaru energii. To da wam oboje świetną okazję do rozmowy. Dlatego zaproś ją na spacer dziennie lub przynajmniej kilka razy w tygodniu.
   • Regularna aktywność fizyczna może również pomóc osobie z chorobą afektywną dwubiegunową poradzić sobie z objawami fazy depresyjnej. Dlatego musisz zachęcić go do ćwiczeń, niezależnie od jego nastroju.

4. 
   

   
   Zwróć uwagę na zachowanie impulsywne. Podczas epizodów maniakalnych może być skłonna do impulsywnego zachowania, takiego jak dokonywanie lekkomyślnych wydatków, angażowanie się w alkohol, długa podróż. Więc poproś ją, aby pomyślała przed dokonaniem dużego zakupu lub przed rozpoczęciem nowego projektu, jeśli przejdzie epizod maniakalny.
   • Jeśli nadmierne wydatki zdarzają się regularnie, możesz zachęcić je do pozostawienia kart kredytowych i dodatkowych pieniędzy w domu podczas tych odcinków.
   • Jeśli sytuację pogarsza alkohol lub narkotyki, zachęcaj ich do trzymania się z dala od używania tych substancji.

5. 
   

   
   Nie bierz jego komentarzy osobiście. Kiedy przechodzi fazę maniakalną, może mówić krzywdzące rzeczy lub próbować się z tobą kłócić. Dlatego nie bierz jego słów osobiście i nie angażuj się w te spory.
   • Pamiętaj, że takie uwagi wynikają z nieporządku i że nie odzwierciedlają jego prawdziwych uczuć.

Metoda 3 Zarządzanie fazami depresyjnymi

1. 
   

   
   Zaoferuj współpracę, aby osiągnąć mały cel. Podczas epizodów depresji może mieć problemy z zaangażowaniem się w coś ważnego. Dlatego przydatne byłoby zdefiniowanie małych i łatwych do zarządzania celów. Osiągnięcie małego celu może również pomóc mu poczuć się lepiej.
   • Na przykład, jeśli narzeka na konieczność posprzątania całego domu, możesz zasugerować, aby zaczęła od czegoś prostszego, na przykład od czyszczenia szafy lub łazienki.

2. 
   

   
   Zachęć ją do przyjęcia pozytywnych strategii radzenia sobie. Ludzie, którzy przechodzą ten epizod, mogą ulec pokusie zastosowania mechanizmów negatywnego radzenia sobie, takich jak spożywanie alkoholu, odstawianie leków, izolacja. Zamiast tego zachęć ją do stosowania pozytywnych strategii radzenia sobie.
   • Na przykład podczas fazy depresji możesz zasugerować, aby zadzwonić do jej terapeuty, poćwiczyć lub poddać się hobby.

3. 
   

   
   Zachęcaj ją szczerze. Pozwoli mu to wiedzieć, że jest ktoś, komu zależy na jego sytuacji. Upewnij się, że nie składasz obietnic ani nie używasz migawek, gdy je zachęcasz.
   • Na przykład nie powinieneś mówić: „nie martw się, wszystko będzie dobrze”, „to tylko twoja wyobraźnia” lub „gdy życie daje ci cytryny, zrób lemoniadę” ,
   • Zamiast tego możesz mu powiedzieć: „Kulę się dla ciebie”, „Jestem tu dla ciebie”, „Jesteś dobrym człowiekiem i cieszę się, że mam cię w życiu”.

4. 
   

   
   Spróbuj ustalić rutynę. W fazie depresyjnej osoba z chorobą afektywną dwubiegunową może preferować pozostawanie w łóżku, samotność lub po prostu oglądanie telewizji przez cały dzień. Dlatego staraj się pomóc jej zaplanować codzienną rutynę, aby zawsze była zajęta robieniem czegoś.
   • Na przykład możesz wspólnie ustalić, kiedy powinna wstać i wziąć prysznic, spacerować, odbierać pocztę i robić coś fajnego, na przykład czytając książkę lub grając.

5. 
   

   
   Zwróć uwagę na niektóre znaki. Zwróć uwagę na znaki, które mogą wskazywać na myśli samobójcze. W okresach depresji osoby z chorobą afektywną dwubiegunową częściej mają myśli samobójcze. Dlatego nie powinieneś lekceważyć samobójstwa.
   • Jeśli popełniła samobójstwo lub zamierza popełnić samobójstwo i zranić kogoś, natychmiast wezwij pogotowie w celu uzyskania pomocy. Nie próbuj radzić sobie z kimś, kto ma skłonności samobójcze lub przemoc.