Jak wyleczyć psią demodecję

Zawartość

• etapy
• Część 1 Identyfikacja modelu demodycznego
• Część 2 Traktuj demodycznego
• Część 3 Unikanie powrotu demodycznego

Demoducia to choroba wywoływana przez roztocza, które atakują wiele zwierząt. U psów jest to wynikiem obecności jednego z tych trzech mikroskopijnych roztoczy: cheyletellii, demodeksu lub sarkopetów. Każda z nich powoduje inny rodzaj nużycy, która w różnym stopniu wykazuje własne objawy. Ponieważ leczenie będzie się różnić w zależności od rodzaju choroby i jej ciężkości, ważne jest, aby żuć zwierzaka na czworakach u weterynarza, jeśli uważasz, że cierpi na to. Zbada go, pobierze próbki i przepisze leki. Nie zostawiaj swojego najlepszego przyjaciela z nieznośnym swędzeniem i naucz się, jak leczyć psie demodectis.

etapy

Część 1 Identyfikacja modelu demodycznego

1. 
   

   
   Zabierz swojego zwierzaka do weterynarza. Jeśli uważasz, że Twój pies cierpi na nużycę, pierwszą rzeczą do zrobienia jest udanie się do weterynarza. Leczenie będzie się różnić w zależności od rodzaju choroby, a niektóre leki mogą być toksyczne, dlatego musisz uzyskać dokładną diagnozę od weterynarza, który doradzi ci odpowiednie leczenie.
   • Proces diagnozowania choroby różni się w zależności od przypadku. W niektórych sytuacjach weterynarz pobierze próbkę skóry z dotkniętego obszaru w celu zbadania pod mikroskopem roztoczy i ich jaj.
   • W przypadkach, gdy roztocza są ukryte pod skórą zwierzęcia, na przykład podczas demodektalnego zapalenia pododermatologa, lekarz weterynarii powinien wykonać głęboką biopsję w celu potwierdzenia obecności pasożytów.
   • Przed postawieniem diagnozy zbada psa i weźmie pod uwagę jego ogólny stan zdrowia i historię choroby.

2. 
   

   
   
   
   Poszukaj objawów nużycy. Choroba ta charakteryzuje się wypadaniem włosów, które mogą ustąpić martwej skórze. Obszary te mogą być zlokalizowane w jednym miejscu lub rozłożone na całym ciele. Demodecia nie jest zaraźliwa i ludzie nie mogą jej złapać.
   • Demodecia jest spowodowana przez roztocza, które przechodzą od psa do jej młodego w pierwszych dniach życia. Wszystkie psy niosą te roztocza i z reguły nie stwarzają problemów.
   • Nużyca występuje u psów z słabo rozwiniętym układem odpornościowym, takich jak szczenięta poniżej osiemnastego miesiąca życia, starsze psy i psy z osłabionym układem odpornościowym.
   • Kiedy roztocza koncentrują się na jednym lub dwóch obszarach skóry, nazywa się to „zlokalizowaną nużycą”, która ma postać obszarów suchej skóry bez sierści, zwykle na twarzy psa. Zlokalizowana nużyca występuje częściej u szczeniąt i zwykle znika bez leczenia.
   • Kiedy choroba obejmuje szersze obszary lub rozciąga się na całe ciało, nazywa się to „uogólnioną nużycą”. Ten typ wytwarza obszary suchej skóry bez włosów, którym może towarzyszyć znaczne swędzenie. Kiedy pies rysuje się, powstają rany, które mogą wytwarzać nieprzyjemny zapach z powodu rozwijających się infekcji. Uogólniona nużyca występuje częściej u psów z osłabionym układem odpornościowym i wymaga leczenia.
   • Najbardziej oporną postacią choroby jest „demodektalne zapalenie pododermatologiczne” i rozwija się tylko na nogach z towarzyszącą infekcją bakteryjną. Trudno jest zdiagnozować i leczyć.

3. 
   

   
   
   
   Obserwuj objawy świerzbu skórnego. Objawy świerzbu skórnego są podobne do infestacji pchłami, a Twój owłosiony towarzysz gryzie i drapie skórę, tracąc włosy i rozwijając otwarte rany.
   • Śmierdzący sarkofit jest wywoływany przez mikroskopijne roztocza, które łatwo przechodzą z jednego gospodarza na drugi, a także mogą zarażać mężczyzn (powodują lekko spuchnięte zaczerwienienie, takie jak ukąszenia komarów).
   • U psów objawy świerzbu skórnego zwykle rozwijają się tydzień po ekspozycji. Pies może być niespokojny i zacząć gorączkowo drapać, zanim na jego twarzy, łokciach, uszach i łapach pojawią się bezwłose obszary.
   • Jeśli świerzb nie zostanie natychmiast leczony, rozprzestrzeni się na resztę jej ciała i oprze się zabiegom.

4. 
   

   
   Obserwuj objawy cheyletiellozy. Cheyletielloza jest spowodowana przez większe białe roztocza, które żyją na powierzchni skóry i charakteryzuje się pojawieniem się obrzękniętego zaczerwienienia i martwej skóry we włosach na szyi i plecach.
   • Jednym z najbardziej zauważalnych objawów tej choroby jest obecność łupieżu we włosach psa, który wydaje się poruszać, ponieważ roztocza wyglądają jak łupież.
   • Jest niezwykle zaraźliwy dla innych psów (szczególnie szczeniąt) i może powodować silne swędzenie, chociaż ten objaw czasami bywa nieobecny. Często jest przenoszony z jednego szczeniaka na drugi z powodu obecności tych pasożytów w słomie lub warstwie psów w sklepach zoologicznych lub budach.
   • Cheyletielloza może również występować u mężczyzn i powoduje swędzące, swędzące zaczerwienienie ramion, tułowia i pośladków. Jednak objawy powinny zniknąć po leczeniu szczeniąt, ponieważ roztocza nie mogą przeżyć bez żywiciela dłużej niż dziesięć dni.
   • Używanie słomy do pieluszek dla psów staje się coraz rzadsze, a stosowanie produktów pcheł wzrosło, przez co cheyletielloza jest coraz mniej powszechną chorobą.

Część 2 Traktuj demodycznego

1. 
   

   
   Odizoluj swojego psa, aby zapobiec przeniesieniu choroby na inne zwierzęta. Jeśli twój pies ma nużycę, musisz trzymać go z dala od innych zwierząt, aby zapobiec ich zarażeniu. Upewnij się, że pies jest bezpieczny i ciepły. Nie izoluj przez zatrzaśnięcie na zewnątrz lub pozostawienie go w pomieszczeniu bez ogrzewania w zimie. Wybierz pokój w domu, w którym poddajesz go kwarantannie podczas leczenia.
   • W wieku 40 lat daj mu jedzenie, wodę, pieluchy i zabawki. Nie zapomnij spędzać z nim czasu, zabrać go na spacer i bawić się z nim, aby nie bał się podczas izolacji.
   • W rzadkich przypadkach mężczyźni mogą zarazić się roztoczami, które powodują nużycę u psów. Chroń siebie, zakładając rękawiczki, kiedy podajesz swojemu zwierzakowi leczenie.

2. 
   

   
   Podaj swojemu towarzyszowi leki i inne leczenie przepisane przez weterynarza. Leczenie psa będzie zależeć od rodzaju nużycy i może to być ocenione tylko przez profesjonalnego weterynarza. Niektóre psy będą potrzebowały kąpieli, leków, a nawet zastrzyków w celu leczenia choroby. Upewnij się, że postępujesz zgodnie ze wszystkimi wskazówkami podanymi ci i skontaktuj się z weterynarzem, jeśli masz jakiekolwiek pytania lub wątpliwości. Nie próbuj samodzielnie diagnozować ani leczyć psa bez pomocy lekarza weterynarii.

3. 
   

   
   Umyj warstwę lub wymień ją i przedmioty, które miały z nią kontakt. Aby zapobiec ukrywaniu się roztoczy w pieluszce lub kołnierzu zwierzęcia, musisz usunąć te elementy i wymienić je. Zmień pieluchę psa i myj ją codziennie, aby zapobiec nawróceniu pasożytów. Do dokładnego czyszczenia pieluchy użyj ciepłej wody, mydła i wybielacza.

4. 
   

   
   Pomóż swojemu psu radzić sobie ze stresem psychicznym podczas leczenia. Nużyca może stresować zwierzę ze względu na swędzenie, zawroty głowy, wizyty u weterynarza, leki i inne zabiegi, które będzie musiał otrzymać. Podczas tego zabiegu rób wszystko, co w jego mocy, aby było wygodnie.
   • Na przykład możesz dać mu smakołyk po kąpieli, odwiedzać go często, gdy jest poddany kwarantannie, i kontynuować czynności, które zwykle wykonujesz razem, takie jak spacery lub gry w ogrodzie.

Część 3 Unikanie powrotu demodycznego

1. 
   

   
   Traktuj inne zwierzęta, które miały kontakt z psem. Jeśli u Twojego zwierzaka rozwinęła się świerzbówka lub cheyletielloza, powinieneś również leczyć wszystkie inne zwierzęta, które zetkną się z nim lub zwierzę wróci. Omów z lekarzem różne opcje leczenia, aby zapobiec nawrotom pasożytów.

2. 
   

   
   Trzymaj swojego psa z dala od innych psów, które mogą być zarażone. Jeśli podejrzewasz, że pies lub kot w Twojej okolicy ma nużycę, musisz trzymać zwierzaka z daleka. Porozmawiaj z właścicielem, aby powiedzieć mu, że uważasz, że jego zwierzę jest chore lub zadzwoń do psa, jeśli dane zwierzę nie ma właściciela.

3. 
   

   
   Regularnie zabieraj psa do weterynarza na rutynową konsultację. Po zabiegu musisz zabrać swojego weterynarza do weterynarza, aby sprawdzić, czy nie ma pasożytów. Przeanalizuje próbki skóry, aby potwierdzić brak roztoczy. Nie próbuj leczyć powrotu choroby bez uprzedniej rozmowy ze specjalistą, ponieważ pierwsze leczenie może być toksyczne, jeśli zastosujesz go więcej niż raz w zbyt krótkim okresie.